* سلام بر مهدی فاطمه*

شيخ مفيد، در كتاب ارزشمند «كمال‌الدين» كه مورد لطف و عنايت خاص امام زمان (عج) نیز قرار گرفته است، به نقل از چند تن از محدثان و راويان اینگونه آورده: «وقتي كه حسن بن علي (ع) با معاوية بن ابي سفيان مصالحه نمود، مردم به خدمت آن حضرت داخل شدند؛ بعضي از ايشان آن حضرت را به سبب بيعت با معاويه ملامت كردند. آن حضرت فرمود: «واي بر شما آيا نمي‌دانيد، به خدا سوگند آنچه كه من كردم، براي شيعه من بهتر است از چيزهاي كه آفتاب بر آنها طلوع و غروب مي‌كند، آيا نمي‌دانيد كه من امام مفترض الطّاعه شما هستم و به نص رسول خدا ص يكي از دو سيد جوانان اهل بهشتم؟»
عرض كردند: «بلي مي‌دانيم.»
فرمود: «آيا ندانسته‌ايد كه خضر، كشتي را شكست، و غلام را كشت، و اقامه ديوار كرد؛ موسي بن عمران از كرده او در غضب شد؛ زيرا كه وجه حكمت و مصلحت بر او مخفي بود و حال آنكه در نزد خدا حكمت و صواب بود؟ آيا ندانسته‌ايد كه از ما اهل بيت، كسي نيست كه بيعت سلطان طاغي زمانش در گردن وي نباشد مگر قائم كه حضرت مسیح در پشت سرش نماز مي‌كند، و خداي تعالي ولادت او را مخفي و شخصش را غايب گرداند تا اينكه مر احدي را در گردن وي بيعتي نباشد؟
زماني كه امام نهمين از اولاد برادرم حسين (ع) كه پسر سيده كنيزها و بهترين ايشان است متولد شود، خداي تعالي، غيبت او را طولاني گرداند، بعد از آن به قدرت خود در صورت جواني كه از حد چهل سالگي كمتر است، ظاهرش مي‌كند تا اينكه معلوم شود كه خداي تعالي بر هر چيز قادر است.»

در اين روايت كه به وسيله ابي منصور در كتاب «احتجاج» هم نوشته شده است، چند ويژگي بارز امام مهدي (عج) توسط امام دوم شيعيان بيان شده است. از جمله مي‌توان به اين خصلت امام زمان (عج) تأكيد كرد كه اين امام همام تنها امامي از اهل بيت است كه بيعت سلطان طاغي بر گردنش نيست.
نمازگزاردن حضرت عيسي (ع) پشت سر امام مهدي (عج)، ولادت در خفا، غايب شدن از انظار و رسيدن به قدرت بعد از سال‌هاي طولاني غيبت در ظاهر جواني كم‌تر از چهل سال، از ديگر ويژگي‌هايي است كه امام حسن (ع) خطاب به مسلمانان درباره امام مهدي (عج) بيان فرموده است.

آن حضرت و اصحابش با هر اسلحه ای كه لازم باشد، با دشمنان جهاد می كنند و از هر نوع اسلحه ای كه در زمان ظهور حضرت متداول باشد، و به استفاده اش احتیاج داشته باشند، استفاده می كنند.

البته این را هم باید از قول امام باقر(علیه السلام) بگوییم كه فرمود: «… همهی ما صاحب شمشیر و وارث شمشیریم(شمشیر پیغمبر به ما به ارث رسیده و همراه ما است).» این ارثی است كه از پیامبر(صلی الله علیه و آله) به هر كدام از امامان ما رسیده است و حالا در دست امام زمان ما است؛ اما دلیل آن نیست كه حضرت مهدی(عج) در زمان ظهور فقط با این سلاح می جنگد و سلاح های دیگر را به كار نمی برد. در ضمن همان طور كه گفتیم، قرار است كه امام(عج) رودر روی دشمنان خدا بایستد، نه دوستانش؛ پس سعی كنید تحت تأثیر این سم پاشی های مغرضانه و بی اساس قرار نگیرید.

صاحب الغیبه

در برخی از روایت ها از این لقب، برای معرفی حضرت مهدی(عج) و اثبات غیبت برای ایشان استفاده شده است. امام رضا(علیه السلام) فرمود:«… و هو صاحب الغیبه قبل خروجه»؛ «و او است صاحب غیبت قبل از ظهورش…» هم چنین از امام حسین(علیه السلام) نقل شده است:«قائم هذه الام هو التاسع من ولدی و هو صاحب الغیبه…»؛ «قائم این امت، نهمین فرزندان من است و او صاحب غیبت است…»

البته احتمال دارد منظور از این تركیب، لقب نباشد؛ بلكه منظور، ترجمه ی آن باشد؛ یعنی، كسی كه دارای غیبت است. احتمال دیگر این كه لقب هم مثل بعضی از لقب های دیگر كه برای امام به كار رفته، برای تقیه استفاده شده است. دلیلش هم به خاطر جو خفقان آن زمان و ترس از دشمنان حضرت بوده است.
باب الله

یكی از لقب های حضرت مهدی(عج) است. اگر زیارت آل یاسین را خوانده باشید، حتماً به این عبارت برخورده اید:«السلام علیك یا باب الله و دیان دینه». در دعای ندبه هم می خوانیم:«این باب الله الذی منه یۆتی»؛«كجاست آن باب اللهی كه از آن وارد شوند؟»

امام صادق(علیه السلام) می فرماید:«جانشینان پیامبر، همان ابواب خدایند؛ درهایی كه از طریق آن ها می توان به حق رسید. اگر آن ها بودند، خداوند شناخته نمی شد.»

امام باقر(علیه السلام) هم فرمود:«نحن حجه الله و باب الله»

حالا باب الله یعنی چه؟

یعنی همان گونه كه در،‌ وسیله ی ارتباط است و هر كسی بخواهد وارد خانه ای شود، باید از در وارد گردد، امامان ما هم باب هستند و هر كس می خواهد به خدا برسد، باید از طریق این خاندان قدم بر دارد.

از آغاز عالم، همه ی پیامبران و اوصیای آن ها، باب الله بوده اند. در هر عصری و زمانی، خدا دری گشوده و بابی برای هدایت بندگانش باز كرده است. امروز هم در عالم هستی، خدا یك باب دارد و آن هم امام زمان(عج) است؛ هر كس می‌خواهد به آن جا كه باید برسد، باید از این در وارد شود. هر چند، عصر غیبت است؛ اما درهای رسیدن به خدا باز است.

پی نوشت ها :

1-نگاه كنید به: پاسخ به ده پرسش پیرامون امامت، خصائص و اوصاف حضرت مهدی ارواحنا فداه، آیت الله صافی گلپایگانی، مركز نشر و آفرینش های هنری مسجد مقدس جمكران، ص24.

2-كافی، ج1، ص536، ج1، به نقل از فرهنگ نامه ی مهدویت، خدامراد سلیمیان.

3-كمال الدین و تمام النعمه، ج2،ص42،ح5.

4-همان، ج1،ص317.

/6-تفسیر برهان، ج 1 ص 84.

7-همان.

8-نشریه ی موعود، شماره ی 17،ص84.

نکاتی جالب از اسماء و القاب متفاوت امام زمان (عج)

هشام فرمود: خداوند حکیمى که براى بدن یک انسان با داشتن چند عضو مختصر، امامى قرار داده که شبهات را براى آنها رفع نماید آیا مى توان گفت براى کاروان بشریت،با این همه اختلافات و سلیقه‏هاى متفاوت، امامى و راهنمائى معیّن ننموده است؟ عمرو بن عبید مات و مبهوت ماند و نتوانست چیزى بگوید.

امام صادق علیه السلام از این مناظره با خبر شد. روزى که عدّه‏اى از اصحاب در محضر حضرت بودند، فرمودند: اى هشام! مناظره خود را با عمرو بن عبید براى ما نقل کن. هشام براى رعایت ادب و حیاء ساکت شد (اشاره به این‏که در مجلسى که شما هستید، صحیح نیست من سخن بگویم) حضرت فرمود: وقتى چیزى را از شما مى‏ خواهیم، انجام دهید.

هشام واقعه را نقل نمود « اصول كافى كتاب الحجة: ج 1، ص 170» امام فرمود: این استدلال را چه کسى به تو آموخته بود؟ عرض کرد: از شما یاد گرفتم. حضرت فرمود: به‏ خدا قسم این دلیل، در صحف ابراهیم و موسى مذکور است.( دوازده گفتار درباره حضرت مهدى عج، ص: 35)

بنا بر این حکایت مى‏توان امام عصر را قلب و قطب، براى خلقت انسانها دانست و بلکه مى‏توان بر اساس بعضى از ادلّه لزوم حجّت- که در گفتار اوّل مورد بحث قرار گرفت- امام زمان را قلب و قطب عالم امکان دانست. در دعاى عدیله هنگام ذکر نام مقدس حضرت مهدى سلام اللَّه علیه مى‏فرماید: الّذی بِبَقائِهِ بَقِیَتِ الدُّنیا وَبِیُمْنِهِ رُزِقَ الْوَرَى‏ وَبِوُجُودِهِ ثَبَتَتِ الْارْضُ وَالسّماء آن مهدى منتظرى که با ماندگارى او جهان مانده است و از برکت وجود او تمامى آفریدگان، روزى دریافت مى‏کنند و به‏وجود او زمین و آسمان استوار مانده.

ملاحظه مى ‏کنید که این جملات و معانى، با کلمه قلب و قطب کاملًا سازگار است.

محدّث نورى در رابطه با کلمه (قطب)- که معمولًا عرفا از این اسم زیاد استفاده مى ‏کنند- جمله ‏اى را از عالم بزرگوار کفعمى نقل مى ‏کند و مى ‏فرماید: ایشان در ضمن دعاى ام داود که آمده: اللَّهمَ صَلِّ عَلَى الْابْدالِ والْاوتادِ مى‏فرماید: دنیا خالى نیست از یک قطب و چهار اوتاد و چهل ابدال و هفتاد نجیب و سیصد و شصت صالح که قطب حضرت مهدى علیه السلام‏ است. « نجم‏الثاقب، ص 46» . ملاحظه مى‏کنید که طبق این نقل، شخصیتى همچون کفعمى با آن عظمت و کمالات به حضرت مهدى اطلاق «قطب» نموده، بنابراین اگر حضرت را با نام (قلب و قطب) بنامیم و یا در اشعار خود بیاوریم، مانعى در کار نیست.

ابا صالح‏

ابا صالح یکى از کنیه ‏هاى مشهور حضرت مهدى علیه السلام است، محدّث نورى رحمه الله نقل مى‏ کند که در میان عرب از واژه ابا صالح زیاد استفاده مى ‏شود، مخصوصاً در مقام‏ استغاثه جستن به صاحب الامر و روایتى را از امام صادق علیه السلام نقل مى ‏کند که هر گاه در راه گم شدى، ندا کن‏ (یا صالِحُ یا أبا صالِح ارْشُدُونا إلى‏ الطَّریقِ رَحِمَکمُ اللَّه).

شعراء این کنیه را در اشعار خود زیاد مى ‏آورند و ما نیز در خاتمه این بحث با چند بیت شعر دست توسّل به ذیل عنایت حضرت بقیة اللَّه اعظم دراز مى‏ کنیم، و در این ظلمات دنیا از او طلب ارشاد مى ‏کنیم و ایشان را با کنیه ابا صالح صدا مى ‏زنیم، امید است، مشمول عنایات ایشان قرار گیریم.(همان)

ابا صالح دلم سامان ندارد

مگر هجران تو پایان ندارد؟

ابا صالح بیا دردم دوا کن‏

مرا از دیدنت حاجت روا کن‏

ابا صالح مرا با رو سیاهى‏

به خود راهم بده با یک نگاهى‏

ابا صالح فقیرم من، فقیرم‏

بده دستى که دامانت بگیرم‏

ابا صالح تو خوبى من بدم، بد

مرا از درگهت ردّم مکن ردّ

ابا صالح چه خوش زیبنده باشد

که تو لعل لبت پر خنده باشد

ابا صالح عزیز آل یاسین‏

بیا در جمع ما امشب تو بنشین‏
قائم

شیخ صدوق در كتاب «علل الشرائع» از ابو حمزه ثمالى‏ روایت میكند كه گفت: از حضرت امام محمد باقر علیه السّلام پرسیدم یا ابن رسول اللَّه! مگر شما ائمه همه قائم بحق نیستید؟ فرمود: بلى. عرض كردم: پس چرا فقط امام زمان «قائم» نامیده شده؟ فرمود: چون جدم امام حسین علیه السّلام شهید شد، فرشتگان بدرگاه الهى نالیدند و گفتند: پروردگارا! آیا قاتلین بهترین بندگانت، و زاده اشرف برگزیدگانت را بحال خود وامی گذارى؟

خداوند به آنها وحى فرستاد كه اى فرشتگان من آرام گیرید. به عزت و جلالم سوگند، از آنها انتقام خواهم گرفت هر چند بعد از گذشت زمان ها باشد. آنگاه پروردگار عالم امامان اولاد امام حسین علیه السّلام را به آنها نشان داد و فرشتگان مسرور گشتند. یكى از آنها ایستاده بود و نماز می گذارد. خداوند فرمود: بِذلِكَ الْقائِمُ انْتَقِمُ مِنْهُم‏ ؛ باین قائم از آنها انتقام می گیرم. (مهدى موعود ( ترجمه بحار الأنوار)، متن، ص: 229)

مهدی

از امام محمد باقر نقل شده که فرمود : او را «مهدى» گویند، زیرا خداوند بامر پوشیده، هدایتش نموده. او تورات (حقیقى) و سایر كتب آسمانى را از غارى واقع در انطاكیه بیرون مى‏آورد، آنگاه با پیروان تورات طبق تورات و با اهل انجیل طبق انجیل و با اهل زبور طبق زبور و با مسلمانان مطابق قرآن حكومت می كند.(همان)

نهی از بکار بردن نام حضرت

صدوق در كتاب «توحید» از حضرت عبد العظیم حسنى از امام على النقى علیه السّلام نقل میكند كه فرمود: جایز نیست نام امام زمان برده شود تا گاهى كه ظهور كند و جهان را پر از عدل و داد نماید بعد از آنكه پر از ظلم و ستم شده باشد در كمال الدین از صفوان بن مهران از امام جعفر صادق علیه السّلام روایت نموده كه فرمود: مهدى از فرزندان من و فرزند پنجم امام هفتم است. او از نظرها غائب شود و جایز نیست كه او را بنام یاد كنید.

در آن كتاب از عبد اللَّه ابن ابى یعفور نیز این حدیث از امام ششم منقول است. هم در آن كتاب است كه چون در محضر امام موسى بن جعفر علیهما السّلام از امام زمان سخن به میان آمد فرمود: ولادت او بر مردم پوشیده می ماند و جایز نیست او را بنام یاد كنند. تا موقعى كه خداوند او را ظاهر گرداند و بوسیله او زمین را از عدل و داد پر كند از آن پس كه پر از ظلم و ستم شده باشد.( مهدى موعود ( ترجمه بحار الأنوار)، متن، ص: 235)

منابع : کتاب دوازده گفتار درباره حضرت مهدى عج

کتاب مهدی موعود(ترجه بحار الانوار)

شیطان گفت که بندگان تو نصیب و بهره ی معینی از من دارند و تنها بنده ای که شیطان درآن بهره ندارد و فقط خدا در آن بهره دارد، انسان مخلص است. امامان و پیامبران در صدر مخلصین هستند. رسیدن به درجه مخلصین برای غیر معصومین هم امکان دارد( باتوجه به آیات و روایات) ما می توانیم طبق ظرفیت خودمان به مراتبی از مقام مخلصین برسیم.

امام زمان(علیه السلام) مخلَص ترین بنده روی زمین است، کسی است که راه مخلِصین را طی کرده است و خدا او را انتخاب کرده است و سرتا سر وجودش خدایی شده است. نفس او خدایی است، او عبد مخلَص خداست و آئینه تمام نمای صفات خداست. تمام استعدادها ی خدایی کامل یک انسان، در امام زمان(عج) به شکوفایی رسیده است.

حدیثی از پیامبر از زبان معاذ

از معاذبن جبل که یکی از اصحاب پیامبر بود سوال کردند که از حدیثی که از پیامبر شنیده ای ما را خبر بده . معاذ روی زمین نشست و گریه کرد. پدر و مادرم به فدایش ،یک روز داشتم کنار او حرکت می کردم که این حدیث را برای من فرمودند: ای معاذ، می خواهم حدیثی برای امت بگویم که اگر امت به آن حدیث عمل کرد روی رستگاری را در دنیا و آخرت می بیند ولی اگر تنها آن را بشنود و عمل نکند، حسرتش برای امت من می ماند.

پیامبر فرمود: قبل از اینکه خدا هفت آسمان را خلق کند هفت فرشته ویژه را خلق کرد که به آنها نگهبان می گویند یا مسئول گمرک هر آسمان. وقتی آسمان ها را خلق کرد، هر کدام از فرشته ها را در ورودی و خروجی آسمان ها گذاشت.

از طرفی ملائکی را خلق کرد که آنها حافظان اعمال هستند و اعمال انسانها را حفظ می کنند. این ملائک ، یکی از اعمال پاک را انتخاب می کنند که به محضر خدا بالا ببرند. وقتی می خواهند این عمل را به آسمان اول ببرند نگهبان آسمان به حقیقت این عمل نگاه می کند و می گوید که این عمل را برگردانید و به صورت صاحبش بزنید. ملائک تعجب می کنند.

خطاب می آید: من ملک غیبت هستم خداوند دستور داده است که هرکس که در زندگی اش غیبت می کند ، نگذارم عمل او از آسمان اول بالاتر برود، هرچند عملش پاک است ولی بالا نمی رود.

حضور یک رذیله ی شیطانی در زندگی ما ارزش عمل را از بین می برد و آن عمل را فاسد می کند.

مثلا وقتی می خواهیم از شیر استفاده کنیم اگر به آن آب اضافه کنیم حجم شیر زیاد می شود ولی طعم اولیه را ندارد و ارزش شیر اولیه هم را ندارد. اعمال انسان هم این طور است. اگر اعمال انسانی همراه با رذایل شیطانی باشد، در بارگاه الهی از ارزش می افتد. در بارگاه الهی عملی ارزش دارد که خالص باشد. ما گاهی می گوییم که چرا حلاوت نماز را نمی چشیم ؟ علت این است که در جایی رذایل شیطانی وارد شده است .

از پیامبر پرسیدند که چرا ما از نمازمان لذت نمی بریم؟ پیامبر فرمود: زیرا شما از چشم هایتان مراقبت نمی کنید. این چشم ناخالصی می آورد و اثرش را در اعمال دیگر می گذارد. یعنی ما در عمل مان آب می بندیم و عمل آن خاصیت را ندارد.

پیامبر در ادامه فرمود: عملی را از آسمان اول به دوم می رسانند ،خطاب می آید که آنرا به صاحبش برگردانید زیرا در این عمل یک قصد دنیایی وجود داشته است و نیت فقط خدایی نبوده است. مراتب اخلاص خیلی سخت است. اعمال مخلِصین از هفت آسمان می گذرد. عملی به آسمان سوم می رسد و خطاب می آید که عمل را برگردانید و به صورت صاحبش بزنید. این فرد عملی را انجام داد ولی باعث کبر و غرورش شد. این عمل بوی خودیت می دهد و برگشت می خورد.

عملی را به آسمان چهارم می رسانند و بازخطاب می آید که آنرا برگردانید زیرا در این عمل عُجب وجود دارد. غرور یعنی فخر فروشی کردن به بندگان خدا ولی عُجب یعنی اینکه انسان در نهان خودش عملش را بزرگ ببیند. مثلا پیش خودش بگوید که عَجَب لذتی از نماز شب بردیم. این فرد عمل خودش را بزرگ می بیند. کسی که عملش را در مقابل خداوند می بیند عملش از این آسمان بالا نمی رود. وقتی عملی به آسمان پنجم می رود خطاب می آید که آنرا برگردانید و به گردن او آویزان کنید.

عملی که در آن حسد باشد بالا نمی روید یعنی کسی که می دید عملی از عمل او بالاتر است حسد می ورزید .حسد یک بیماری نهانی صعب العلاجی است که معمولا ما متوجه این بیماری هم نمی شویم. حسد ریشه ی ایمان را می سوزاند. انسان وقتی می بیند که عمل کسی از او بالاتر است باید غبطه بخورد نه اینکه حسد بورزد. یعنی بگوید که ای کاش من هم این عمل را داشتم و با خدا معامله کند. انسان حسود می خواهد که آن مقام از فرد گرفته بشود و فرد زمین بخورد.

وقتی عملی به آسمان ششم می رسد خطاب می رسد که این عمل را برگردانید و آن را به کمر و صورت صاحبش بزنید طوری که چشمانش کور بشود. زیرا این فرد رحم و مروت نداشته است. زیرا وقتی می دید که خداوند به بنده ای سختی رسانده است یا مرتکب گناهی شده است بجای دستگیری ،او را شماتت می کرد. رحم و مروت رحمانی در وجود او نبود. وقتی عملی به آسمان هفتم می رسد این عمل عالی است و نتیجه ی فقه و اجتهاد و ورع است. ملک می گوید که من ملک حجاب هستم و بین عمل و خدا حجاب می اندازم. عملی که برای خدا نبوده است. یعنی باز هم عمل ناخالص بوده است. این عمل هم برگشت می خورد. در انتهای حدیث داریم که یک عمل از هفت آسمان عبور می کند یعنی در این عمل هیچ رذیله ای نبوده است و ظاهر عمل هم خالص بوده است. چهار هزار ملک و هفت ملک آسمان، عمل را به بارگاه پروردگار می رسانند. همه شهادت می دهند که این عمل خالص است و هفت آسمان را رد کرده است .خدا می فرماید این عمل را برگردانید زیرا شما حافظ وجود نهان و درونی او نبودید، من نگهبان چیزی هستم که در نهان او می گذرد، عمل را انجام داد ولی من را با این عمل اراده نکرد یعنی عملش خالص بود ولی وجودش برای عمل خالص نبود. پس حافظان عمل هم فقط ظاهر عمل را می دانند و نهان وجود انسان را نمی دانند. در این هنگام معاذ گریه کرد.

بله انسان مخلص عبد و بنده ای است که نفس به نفسش مهر قبولی خورده است. امام زمان(علیه السلام) بنده ی مخلص الهی است که نه تنها تمام اعمالش خالص شده است بلکه تمام وجودش خدایی شده است و اوست که مهر قبولی می گیرد.
چکار کنیم که عمل ما خالص باشد و خدا آن را بپذیرد؟

با شنیدن این حدیث از پیامبر، نباید ترس از ناامیدی خدا برای ما بوجود بیاید زیرا این آسیب است ولی اگر این حدیث ترس از خود و عمل خود بوجود بیاورد این یک انگیزه و عمل انسانی است. انسان باید خودش را با فضل الهی ببیند. یکی از دعاهای ما باید این باشد که خدایا با فضل خودت با ما عمل نکن نه با فضل خودت. اگر درعملی ذره ای ناخالصی باشد و در وجود انسان هم ذره ای ناخالصی باشد، این عمل به بارگاه الهی نمی رسد. مگر اینکه خداوند از فضل بی نهایت خودش با نگاه رحمت ویژه ای این ناخالصی را ندید بگیرد. این حدیث در مقام عدل خداست .اگر ما تمام اعمال را هم با اخلاص انجام بدهیم باز نباید امیدمان به عملمان باشد.

عمل ما در این راه باید به رهبر معصوم متصل بشود و ما دستمان را به چنین رهبر مخلَصی بدهیم. چون پرتگاه ها بی نهایت است، خدا رهبر راه قرار داده است زیرا احتمال لغزش انسان زیاد است .خدا به برکت اینکه دستت را به امام معصوم رسانده ای عبادت ناخالص خودش را با فضل خودش بررسی می کند. اگر ما این ارتباط را با امام معصوم برقرار نکنیم هیچ جایگاهی در بارگاه قدسی نداریم و هم عمل و هم وجودمان مُهر مردودی می خوریم. داریم که بواسطه محبت و اطاعت شما، اعمال مهر قبولی می خورد.

زمانی که در زمان غیبت هستیم رسیدن به مقام مخلِصین و مخلَصین کار سختی است. با ظهور امام زمان (علیه السلام) در بین ما و هدایت و تربیت های ایشان ،طی این مراحل سهل می شود. اگر قبل از ظهور افرادی مثل سید بن طاوس، شیخ مفید و . .. به مرحله ی مخلصین رسیده اند، با ظهور امام زمان (علیه السلام) تمام انسانها به رتبه ی مخلِصین و مخلَصین نزدیک می شویم. و راههای سخت، سهل می شود. تقاضای ما برای ظهور حضرت بخاطر این است بندگی ما بی خطر باشد و به مقام مخلصین دست پیدا بکنیم.

آقا بیا تا زندگی معنا بگیرد

تا اشک های مادرت زهرا بگیرد

آقا بیا با ظهور چشمهایت، این چشم های ما کمی تقوا بگیرد

پایین بیا خورشید پشت ابر غیبت تا اندکی اخلاص ما بالا بگیرد.

منابع:

بیانات حجت الاسلام حیدری کاشانی

سایت مهدویت

در ذیل آیه ی شریفه امام صادق (علیه السلام) فرمودند که او قائم آل محمد (صلی الله علیه و آله) است و هنگام ظهورش در مکه معظمه دست بر صورت می کشد و می گوید: “وقالو الحمد لله الذّی صَدَقنا وَعده و أورثنا الارضَ نَتَّبَوء مِن الجَنّة حیثُ نَشاءُ فنعمَ أجر العاملین ؛ حمد و ثنا مخصوص خداوندی است که وعده اش را در حق ما تحقق بخشید و ما را وارث زمین گردانید. از بهشت هر کجا بخواهیم مسکن می گزینیم که پاداش عمل کنندگان چقدر نیکوست.” (زمر/74)
شباهت به حضرت نوح (علیه السلام)

از امام صادق و امام هادی (علیهما السلام) روایت شده است که حضرت نوح (علیه السلام) دو هزار و پانصد سال عمر کرد. به همین دلیل وی را شیخ الانبیاء می نامند. عمر طولانی حضرت صاحب الزمان (عج) نیز همانند حضرت نوع (علیه السلام) است. بنابر این روایات امام زمان (عج) در نیمه شعبان سال 255 هجری قمری متولد شدند. اکنون عمر شریف ایشان بیش از هزار و صد و هفتاد سال می باشد. به همین دلیل حضرت را شیخ الاوصیاء لقب داده اند.

شباهت به حضرت هود (علیه السلام)

خداوند متعال در قرآن به کیفر مخالفان حضرت هود(علیه السلام) اشاره کرده است و فرموده است که کسانی را که با حضرت هود (علیه السلام) مخالفت می کردند و به مواعظ ایشان گوش نمی کردند، با باد عقیم هلاک کرد: “فی عادٍ إذ إرسلنا علیهم الرّیحَ العقیم؛ در قوم عاد چون بر سر آنان باد مهلک را فرستادیم” (ذاریات/41) در مورد امام زمان (عج) نیز آمده است که بنابر روایات، خداوند متعال جمعی از کافران و مخالفان حضرت را با باد سیاهی نابود می کند.

شباهت به حضرت ابراهیم (علیه السلام)

براساس روایات شریفه، دوران حمل و سپس ولادت حضرت ابراهیم (علیه السلام) به علت خطر نمرود مخفیانه بود. دوران حمل و سپس ولادت حضرت صاحب الزمان (عج) نیز به علت خطر خلفای ظالم بنی عباس مخفیانه صورت گرفت. همچنین هنگامی که حضرت ابراهیم (علیه السلام) به دستور نمرود، حاکم ستمگر به آتش افکنده شد جبرئیل برای ایشان جامه ای از بهشت آورد و به اذن الهی ابراهیم (علیه السلام) از آتش نجات پیدا کرد.

بر اساس روایات شریفه، حضرت مهدی (عج) نیز هنگام قیام همان جامه را خواهد پوشید.
شباهت به حضرت لوط (علیه السلام)

بر اساس قرآن کریم، فرشتگان الهی برای یاری حضرت لوط (علیه السلام) فرود آمدند و گفتند: “یا لوطُ إنّا رُسلُ ربّکَ لن یَصِلوُا إلیک؛ ای لوط همانا ما فرستادگان پروردگارت هستیم و هرگز دست آزار آنان به تو نخواهد رسید.” (هود/81) در روایات آمده است در هنگام ظهور حضرت مهدی (عج) به امر پروردگار متعال، فرشتگان به یاری آن حضرت خواهند آمد.
شباهت به حضرت یوسف (علیه السلام)

حضرت یوسف (علیه السلام) زیباترین فرد اهل زمان خود بود. امام عصر (عج) نیز زیباترین اهل زمان خویش است. همچنین خداوند متعال امر حضرت یوسف (علیه السلام) را در یک شب اصلاح فرمود که پادشاه مصر شد. خداوند نیز امر قائم (عج) را در یک شب اصلاح می فرماید. پس در آن شب یاران آن حضرت از دورترین نقاط جهان به دور او جمع می شوند و آن حضرت بر تمام جهان سلطه خواهد یافت.

شباهت به حضرت خضر (علیه السلام)

خداوند متعال عمر حضرت خضر (علیه السلام) را طولانی کرده است و او اکنون زنده است. امام زمان (عج) نیز به اذن الهی از عمر طولانی برخوردارند. طول عمر حضرت خضر (علیه السلام) خود می تواند شاهدی زنده بر وجود حضرت بقیه الله الاعظم (عج) باشد.

بر اساس روایات نام اصلی حضرت خضر (علیه السلام) “بلیا” است. او را خضر نامیدند به معنای سبزی زیرا هر گاه نماز می گزارد اطرافش سبز می شد و هر چوب خشکی را لمس می فرمود بر آن شاخ و برگ می رویید. در روایات آمده است که حضرت مهدی (عج) نیز از هر سرزمینی که بگذرد، آب از آن سرزمین می جوشد و آبادانی و سرسبزی به آن مکان هدیه می شود.

کلام پایانی …..

گرچه شباهت هایی که ذهن قاصر و کوتاه ما میان همچون اویی و انبیای الهی می یاید و نمی از دریای وجودش را نیز نشان نمی دهد اما …. بهانه هایی است برای از او سرودن در این بیابان های بی نشان از او.

. . . .

منابع:

1- نجم الثافب

2- مکیان المکارم – ج1

3- تفسیر المیزان – علامه طباطبائی

4- عطر انتظار – سید محمد رضا طباطبایی نسب – ج14