* سلام بر مهدی فاطمه*

ﭘﯿﺎﻡ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﻣﺖ ﺷﻬﯿﺪ ﭘﺮﻭﺭ ﻭ ﺣﻤﺎﺳﻪ ﺁﻓﺮﯾﻦ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﺣﯿﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﻭﺵ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻟﮕﻮﯼ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﭘﺮﺗﻮ ﺁﻥ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺩﺳﺖ ﯾﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﻮﻥ ﺷﻬﺪﺍ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﺴﺆﻭﻟﯿﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎﯼ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﻟﺪﺍﺭﯼ ﺑﺪﻫﻨﺪ. ﺍﮔﺮﭼﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺣﺘﯿﺎﺝ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﻟﮕﻮﯼ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻭ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

(ﺷﻬﯿﺪ ﺣﺴﯿﻦ ﺟﻌﻔﺮﯼ، ﺳﺎﻝ ﺷﻬﺎﺩﺕ 1361)

ﺩﺭ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﯿﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﯿﺪ، ﺳﻌﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﻠﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ. ﺗﺎ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﯾﺪ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ، ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺑﯽ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺑﺎﺷﯿﺪ، ﺯﯾﺮﺍ ﺑﯽ ﺗﻔﺎﻭﺗﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﯾﻌﻨﯽ ﺑﯽ ﺗﻔﺎﻭﺗﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺯﺣﻤﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﻐﻤﺒﺮ ﺍﮐﺮﻡ ﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺳﻠﻢ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﭘﺮ ﺍﺟﺮﺷﺎﻥ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮﺩﻧﺪ.

(ﺷﻬﯿﺪ ﻓﺮﺝ ﻋﻠﯽ ﺑﯿﺎﻧﯽ)

ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻣﻦ! ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺷﻮﺭ ﻭ ﺷﻮﻕ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻭﺟﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﻓﺮﺍ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ، ﺷﻌﻠﻪ ﯼ ﻭﺻﻞ ﻭ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩﻡ ﺯﺑﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﻢ ﻭ ﻋﻤﺮ ﺑﺮ ﺑﺎﺩ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻡ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻏﻔﻠﺖ ﻭ ﺑﻨﺪﮔﯽ ﻏﯿﺮ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻩ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﻡ، ﺷﺮﻣﺴﺎﺭ ﻭ ﺳﺮﺍﻓﮑﻨﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ، ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺗﻮ ﺩﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﯽ ﻭ ﻫﺪﺍﯾﺖ ﮐﺮﺩﯼ… ﺍﯼ ﺧﺎﻟﻖ ﺭﺋﻮﻑ! ﺗﻮ ﺭﺍ ﺳﭙﺎﺱ ﺑﯽ ﺣﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺭﺍﺳﺖ ﻫﺪﺍﯾﺖ ﮐﺮﺩﯼ ﻭ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺟﻤﻊ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ﺧﻮﺩ، ﺩﺭ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﻣﮑﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﯼ. ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺭﺍ ﻧﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺯ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، ﻭ ﻧﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﺷﺨﺼﯽ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ؛ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﺭ ﺭﺃﺱ ﻗﻠﻪ ﯼ ﮐﻤﺎﻻﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﮐﺴﺐ ﮐﻤﺎﻻﺕ، ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﯿﺴﺮ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ، ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻘﺎﺿﺎﯼ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﺭ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﻪ ﻭﺟﻮﺩﻡ، ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﻢ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺩﯾﻦ ﺍﺳﻼﻡ، ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﺑﺮ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﻭ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﭘﺎﯾﻤﺮﺩﯼ ﺍﻡ، ﻭ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺩﯾﻦ ﺑﻮﺩﻧﻢ، ﻭ ﺑﺮ ﻋﺸﻖ ﭘﺎﮐﻢ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻣﻬﺮ ﻗﺒﻮﻟﯽ ﺯﻧﺪ.

ﺷﻬﯿﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺻﺎﺩﻕ ﺧﻮﺷﻨﻮﯾﺲ

ﻫﯿﭻ ﺑﺮﮒ ﺑﺮﻧﺪﻩ ﺍﯼ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺭﻭ ﮐﻨﻢ ﺟﺰ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻭ ﭼﯿﺰ ﺧﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ:
ﺍﻭﻝ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﭘﺎﮐﯽ ﻭ ﺍﺧﻼﺹ ﻭ ﺻﻔﺎ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺎﺯﻡ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﭘﺲ ﺣﺘﻤﺎً ﺩﻭﺳﺘﻢ ﺩﺍﺭﺩ…
ﺩﻭﻡ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻗﻠﺒﯽ ﺭﺋﻮﻑ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﺭﻧﺠﺶ ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﻡ ﻭﻟﯽ ﺩﺭ ﻋﻮﺽ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺷﻨﻮﺩﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﺗﺤﻤﻞ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺭﻧﺠﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ.

ﺷﻬﯿﺪ ﺍﻣﯿﺮ ﺣﺎﺝ ﺍﻣﯿﻨﯽ

درباره شهید

شهيد محمود كاوه سردار و فرمانده بزرگ لشگرويژه شهدا در سال 1340 در يكي از محلات محروم شهر مقدس مشهد(خيابان ضد)، درخانواده اي مذهبي و متدين چشم به جهان گشود و لذا از همان اوان كودكي ارزشها و سنن مذهبي آرام آرام در وجود او شكل مي گرفت و دست تقدير او را براي ايفاي مسؤوليت هاي خطير فردي و اجتماعي آينده آماده مي ساخت، پدرش كه از بازاريان خرده پا و متعهد مشهدي به شمار مي آمد و مي آيد از جمله افرادي بود كه در دوران اختناق به
لحاظ اين كه مقلد حضرت امام (قدس الله نفسه الزكيه) بود با روحانيون مبارز و برجسته اي همچون حضرت آيت الله خامنه اي، شهيد هاشمي نژاد و شهيد كامياب حشر و نشر داشت. او كه آگاهانه در تلاش ارتقاء سطح ديني تنها فرزند پسرش بود، محمود كوچك را همراه خويش به مراسم و محافل مذهبي مي برد و البته همان محافل و بعدها كلاسها در ساختمان رفيع شخصيت مبارزاتي و خلوص علمي كاوه تاثيرات برجسته اي، بجاي گذارد به نحوي كه خود شهيد از آن خاطرات شيرين گاه و بيگاه ياد نموده و بدانها افتخار مي ورزيد.

كاوه تحصيلات خويش را با توجه به چنين مقدماتي از دبستان آغاز نمود و با اتمام دوره راهنمايي تحصيلي بنا بر علاقه وافري كه به كسب علوم ديني در حوزه هاي نور و معرفت داشت دروس حوزوي را برگزيد و چندي نيز در اين وادي به سلوك پرداخت. باري، اگر چه شهيد كاوه بهره هاي ميموني از دوران كوتاه تحصيل در مراحل مقدماتي حوزه برد وليكن ظاهرا بدين نتيجه رسيده بود كه اگر با اخذ مدرك دوران پاياني دبيرستاني گام در اين وادي مقدس بگذارد، مؤفقتر خواهد بود و لذا با اين اميد كه در آينده و بعد از كسب مدرك ديپلم به ادامه دروس حوزوي بپردازد، به تحصيل كلاسيك متوسطه بازگشت.
دركشاكش همين دوران اخير از زندگي شهيد بود كه آرام آرام حاصل بيش از يك دهه روشنگري و مبارزه و تلاش و زندان و تبعيد حضرت امام (ره) و اصحاب وفادارش، مي رفت تا در قالب نهضتي شگرف و اعجاب بر انگيز يعني انقلاب اسلامي نمودار گردد. شهيد كاوه در آن روزگار جواني پر نشاط، فعال و مذهبي بود، كه لحظه اي آرام و قرار نداشت و در تمامي صحنه هاي انقلاب حضور فعال داشت.

تاریخ و محل شهادت: 11/6/1365- حاج عمران
سمت: فرمانده لشکر ویژه شهدا