* سلام بر مهدی فاطمه*

يكي از نام هاي مبارك حضرت ولي عصر (عج) بقيه الله مي باشد. امام باقر (ع) در ضمن روايتي مي فرمايند: وقتي كه امام زمان (عج) تشريف مي آورند تكيه به ديوار كعبه داده، مي فرمايند: « انا بقيه الله و حجته و خليفته عليكم » (1)

شخصي آمد خدمت امام صادق (ع) در حالي كه در مورد امام زمان سؤال كرد. سلام داد و گفت: السلام عليك يا امير المؤ منين. امام صادق (ع) فرمود: اين لقب مخصوص امير المؤ منين (ع) است و لقب فرد ديگري نيست و هر كس خودش را امير المؤ منين بداند كافر است؛ در انتها فرمودند: وقتي خواستي به امام زمان (عج) سلام بدهي بگو: « السلام عليك يا بقيه الله» (2)

و در انتها اين آيه را قرائت كردند: « بقيه الله خير لكم ان كنتم مؤ منين »

تو را چه زیبا سرود، خداوندِ كاینات، با واژه‌هایی از جنس نور.
پروانه شاخساران آسمان! هر آن‌چه آینه، رو به رویت آغوش گشوده‌اند تا تو را در خویش تكرار كنند.
هر آن‌چه آسمان، به خاک افتاده‌اند تا گام‌هایت را به سجده ببوسند.
بزرگ مرد تاریخ! بهار از سر انگشتان تو به شكوفه می‌نشیند.
خورشید، از گوشه پیشانی بلندت طلوع می‌كند. تو را با كدام كلماتِ محدود بخوانم كه نمی‌گنجی، نه در كلام، نه در كلمه.
خورشیدی سرشار در دست‌هایت، ملائک به دست بوسی‌ات مباهات می‌كنند.
سرشار از چشمه مهتاب! هر چه پروانه بر گردنت بال می‌زنند، هر چه آسمان، رو به رویت دریچه می‌شود برای پرواز.
می‌آیی؛ ایوانِ كفر ویران می‌شود از ایمانِ چشم‌هایت.
شب، مچاله می‌شود زیرِ قبایِ گسترده آسمان، در روزی پایان‌ناپذیر؛ آن چنان روشن كه هزاران خورشید، گویی در آن به طلوع نشسته‌اند. می‌آیی، وعده آمدنت را دهان به دهان از تورات تا انجیل كِل می‌كشند.
می‌آیی و حرا، روی دو زانو می‌نشیند و انتظار می‌كشد.
می‌آیی و مكه می‌پیچد در حریری از نور و رنگ.
می‌آیی و از گشتگاهِ آسمان، خورشید برایت می‌آورند، ملایك.
كعبه در پوست نمی‌گنجد. تو را خدای بزرگ خلق كرده‌ است از آبشارها و نور، كه موج می‌زنی و می‌تابی.
تو را با كلماتی سبز باید سرود.
ای آخرین رسول خدا(ص) در زمین!

آمدی تا دهانِ حیرت گشوده آینه‌ها، آمدی تا دهانِ به حیرت گشوده آینه‌ها، نامت را تكثیر كنند در همة زاویه‌های تاریخ.
دف می‌زنند و كل می‌كشند آمدنت را، هر آن‌چه پیش از تو سر در گریبانِ انتظار فرو برده بودند. شهاب‌های سرگردان می‌چرخند حول نامت.

​

بوی عشق میدهد/معنای خوشبختی میدهد /چفیه ات

این روزها دوست داری با هر نفسی که میکشی ، وجودت پُر ‌شود از هوایی روحانی ، عطری مست و مسخ‌کننده ، شمیمی که بوی خاک خاکریزهای جنوب و غرب را بدهد ، بوی دشت‌های خوزستان و کوهسارهای غرب ، بوی خلوص و خلوت و عشق ، بوی ایثار و شهادت ، بوی مردی و مردانگی و بشنوی صدایی که همنوا در همه‌جای شهر پژواک می‌کند و ببینی کاروانیانی را که چه خوب عشق و به پای عشق جان دادن را معنا کردند.بی‌اختیار می‌شوی و در میان صندوقچه ، چفیه و پیشانی بندت را جستجو می‌کنی و نشانی تربت شهیدان را از بوی یادگاری‌های آن دوران می‌جویی!!

عده ای چقدر تشنه اند و ما نمی‌دانیم چه ولعی دارد جانشان برای چشیدن طعم تشنگی‌های گرم خوزستان ، چقدر دلشان هوای نوای دعای فرج را دارد که در سحرگاه جبهه‌ها ، در گوششان ، نرم و ظریف ، عشق به معشوق را نجوا کند. چقدر دلتنگند برای شب‌های جمعه و شنیدن صدای دعای کمیل و استغاثه پاک‌ترین مردان خدا که زمین را اسارت گاهی بیش نمی‌دیدند و در بند خاک ، ماندنشان نبود.
از خواهر عزیز؛ از تو نفس میگیریم

​الهی

با خاطری خسته ، دلی به تو بسته ، دست از غیر تو شسته ، در انتظار رحمتت نشسته ام

می دهی کریمی

نمیدهی حکیمی

می خوانی شاکرم

میرانی صابرم

الهی

احوالم چنانست که می دانی

و اعمالم چنین است که می بینی

نه پای گریز دارم

و نه زبان ستیز
#‌‌‌‌هرگز برای عاشق شدن دنبال باران و بابونه نباش، گاهی در انتهای خارهای یک کاکتوس به غنچه‌ای می‌رسی که زندگیت را روشن می‌کند
به کاکتوس زندگیت رسیدی؟؟

از خواهر گلم ؛ از تو نفس میگیریم.