* سلام بر مهدی فاطمه*

ر فضيلت شارب گرفتن يعنى موى لب بالا را تا ته گرفتن :

سنّت مؤكّد است ، هر چند بيش تر از ته بگيرند به تر است .
از حضرت رسول صلّى اللّه عليه وآله وسلّم منقول است كه شارب خود را دراز مكنيد كه شيطان در آن جا مي كند و پنهان مى شود.
از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه شارب گرفتن رفع غم و وسواس مي كند، و از سنت حضرت رسول صلّى اللّه عليه وآله وسلّم فرمود كه سنت است ، گرفتن موى شارب تا آن كه برسد به دم لب بالا، و حضرت صادق علیه السّلام شارب را آن قدر مي گرفتند كه به ته مو مي رسيد.
از حضرت امام جعفر صادق عليه السلام منقول است كه ناخن و شارب گرفتن از جمعه تا جمعه ديگر امان مي دهد از خوره .
در حديث ديگر وارد شده است كه شخصى به خدمت آنحضرت عرض كرد، كه دعائى تعليم من كن كه باعث زيادتى روزى شود حضرت فرمود، كه شارب و ناخن بگير و بايد كه در روز جمعه باشد.
در حديث معتبر ديگر از آن حضرت منقول است كه : هر كه ناخن و شارب در هر جمعه بگيرد، در وقت گرفتن بگويد بِسْمِ اللّهِ وَبِاللّهِ وَعَلى سُنَّةِ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ به عدد هر ريزه كه از مو و ناخن او بريزد، حق تعالى ثواب يك بنده از فرزندان اسماعيل آزاد كردن به او عطا فرمايد، بيمار نشود مگر به بيمارى مرگ .
از حضرت رسول صلّى اللّه عليه وآله وسلّم منقول است كه هر كه در روز شنبه و پنجشنبه شارب و ناخن بگيرد، عافيت يابد از درد دندان و درد چشم .
در حديث ديگر فرمود، كه : شارب را از ته بگيريد و ريش را بلند بگذاريد، به يهودان و گبران خود را شبيه مگردانيد، فرمود كه از ما نيست هر كه شارب خود را نگيرد.

در آداب ريش بلند كردن :
بدان كه سنت است ريش را ميانه گذاشتن نه بسيار بلند و نه بسيار كوتاه و زياده از قبضه گذاشتن مكروه است ، و احتمال حرمت نيز دارد، مشهور ميان علما آن است كه تراشيدن ريش حرام است ، امّا بر رو و دو طرف لب پائين را تراشيدن جايز است ، احوط آن است كه اصلاح بسيار تند كه شبيه به تراشيدن باشد نكنند.
از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه آن چه از ريش زياده از يك قبضه است در آتش است .
در حديث ديگر منقول است كه دست بر ريش بگير و آن چه زياده از قبضه باشد بِبُر و از محمدبن مسلم منقول است كه : گفت ديدم كه مصلحى اصلاح ريش حضرت امام محمّد باقر عليه السّلام مي كرد، حضرت به او فرمود كه ريش را مدوّر كن .

در حديث ديگر منقول است كه حضرت اميرالمؤ منين عليه السلام فرمود، كه در زمان پيش گروهى بودند كه ريش را مي تراشيدند و شارب را مى تابيدند، حق تعالى ايشان را مسخ كرد.
از حضرت رسول صلّى اللّه عليه وآله وسلّم منقول است كه چون حق تعالى توبه حضرت آدم را قبول فرمود، سر به سجده گذاشت و چون سر برداشت رو به آسمان كرد و گفت پروردگارا حسن و جمال مرا زياده گردان پس بعد از آن ريش بسيار سياهى بر رويش روئيد، پيش تر ريش ‍ نداشت گفت پروردگارا اين چيست ؟ به او وحى رسيد، كه اين زينت تو و زينت تو زينت مردان فرزندان توست تا روز قيامت .
در كندن موی بينی و بازی كردن با ريش :
در حديث معتبر از حضرت رسول صلّی الله علیه و آله و سلّم منقول است كه بايد هر كس موى شارب و موى بينى را بگيرد و به احوال بدن خود بپردازد، كه اين ها باعث زيادتى جمال او است .
از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه موى بينى را گرفتن رو را نيكو مي كند.
از حضرت امام موسى عليه السلام منقول است كه چهار چيز است كه از وسواس شيطان است : گل خوردن و گل را به دست ريزه كردن و ناخن را به دندان گرفتن و ريش را خائيدن .
از حضرت صادق علیه السّلام منقول است كه بسيار دست بر ريش مگذار كه رو را معيوب و بدنما مي كند.