ترّنم وصال
به راستی چه شد که شیعیان با آن همه دشمنان کینه جو و قاتلان خون ریز - که صفحات تاریخ نمونه های فراوانی از این دشمنی ها را چه در بین کفار و چه در بین مسلمان نماها بیان کرده است - روز به روز رشد کرد و جمعیت های پراکنده اش کامل شد و دشمنانی که بر ضد شیعه با یکدیگر هم عهد و هم قسم شدند، روز به روز متفرق و گسسته شدند. چه اتفاقی در حال رخ دادن است که دشمنان، تمامی سلاح های نظامی، فرهنگی، فکری و اقتصادی خود را برای نابودی اندیشه های شیعه و مکتب اهل بیت عصمت و طهارت(ع) به کار بسته و روز به روز نا امیدتر و شکسته تر می شوند.
آری می توان گفت ما صاحبی داریم که همانند پدری دلسوز فرزندان خود را اداره می کند هرچند که قدرش را ندانیم و به فکرش نباشیم. پدری که در مناجات های خویش اینچنین می گوید:
پروردگارا ! شيعيان ما از شعاع انوارما و باقيمانده طينت ما آفريده شده اند، ايشان باتکاء محبت و ولایت ما گناهان بسيارى را انجام داده اند؛ اگر گناهانشان بين تو و ايشان مانع ايجاد كرده از آنان درگذر، که ما از ايشان خشنود شده ايم، و خطاهايى كه بين خودشان مرتكب شده اند را در برابر خمس ما بر ايشان ببخشاى، و آنان را در بهشت و ارد ساز و از دوزخ دورگردان، و ايشان را شامل غضبى كه بر دشمنان ما روا مى دارى، قرارنده.*
* نجم الثاقب:348، برکات حضرت ولی عصر(عج):400