* سلام بر مهدی فاطمه*

مهدی جان، آقای من

الا مسافر صحرا خدا کند که بيايي
اميد غائب زهرا، خدا کند که بيايي
کنون که دل شده پر خون براي خاطر مجنون
تو اي حقيقت ليلا، خدا کند که بيايي
براي اينکه ببينم پس از غياب هزاره
مزار مخفي زهرا، خدا کند که بيايي
دلم دوباره ز غمها کنون رميده زِهًرجا
گرفته بهر تو تنها، خدا کند که بيايي
به انتظار قدومت، دو ديده دوخته ام من
به قفل بسته درها، خدا کند که بيايي
دوباره روز گذشت و نيامدي تو وليکن
براي لحظه فردا، خدا کند که بيايي
ميان عاشق و معشوق، چه جاي قيد و مکاني
چه اين مکان و چه هرجا، خدا کند که بيايي
بدون حُسن تو اي گُل بهار جلوه ندارد
گل شکفته زيبا، خدا کند که بيايي

اللهم عجل لولیک الفرج

شعر حضرت امام خمینی درباره امام زمان

در غـم هـجـر رخ مـاه تـو در سـوز و گـدازیـم

تا به کـی زیـن غم جانکاه بسوزیـم و بسازیم

شـب هـجـران تـو اخـر نــشــود رخ نـنـمـایـی

در همـه دهـر تـو در نـازی و مـا گـرد نـیـازیـم

آیـد آن روز کــه در بــازکـنــی پــرده گـشـایـی

تا بـه خـاک قدمـت جـان و سـر خـوش بیـازیـم

بـــه اشـارت اگـــرم وعـــده دیـــدار دهـــد یــار

تـا پـس از مرگ به وجد آمـده در سـاز و نـواییـم

گـر بـه انـدیشـه بـیایـد کـه پـناهـی سا بـه کویت

نه سوی بتـکـده رو کرده و نـه راهـی حجـازیـم

سـاقی از آن خم پنهـان که ز بیگانـه نهان است

باده در سـاغر مـا ریــز کــه مــا مــحــرم رازیــم

سلام . روز جمعه ، روز انتظار ، فرقی نمی کند کجا باشی ، اینجا دیگر مصداق ” هرآنچه دیده بیند دل کند یاد ” نیست بلکه وقتی دل یاد می کند ، عطش دیدن بیشتر حس می شود . این چند بیت برآمده از اشتیاق است و زبان حال.

.
.

جمعه را دوست دارم ، سحر به رنگ الماس است

جمعه را دوست دارم ، غروب به دلتنگی یاس است

جمعه را دوست دارم که درهر زمزمه وآوازی

با واژه های شیدایی ، کلام ” یا ایها الناس “است

جمعه را دوست دارم ،می دانم که تو می آیی

آرمان ” کن لولیک الفرج” دلواپسی هر خناس است

جمعه را دوست دارم با دغدغه های بی امان

تمام بود و نبودم ، در شوق التماس است

جمعه را دوست دارم ، ثانیه هایش معطرند

گر حس نشود حضورتو ، مشامم نا سپاس است

جمعه را دوست دارم با تکرار “لیت شعری “

هرکو نداند کجایی ، بی خبر ز احساس است

جمعه را دوست دارم ، روز میعاد منتقمان

روز انتقام خون حسین و دست عباس است (علیهم السلام )

جمعه را دوست دارم با چشم های منتظر

روز ابراهیم ، عیسی ، محمد و الیاس است ( صلوات الله علیهم )

آموخته ام که در غم فراق تو صبرکنم ولی

جان من ارزن ، هجر تو سنگ دستاس است

بیا که بازار نیرنگ منحرفان داغ است آقاجان

هرکو برد نام ترا جملگی گویند سیاس است

به امید عنایت و ظهورش .انشاا..

جمعه شد و آسمان

باز دلش پر كشيد

نم‌نم اشك خدا

بر دل گل‌ها چكيد

بغض غريب نسيم

بر دل گل‌ها نشست

بال و پر شاپرك

با غم گل‌ها شكست

قلب شقايق گرفت

از غم اين انتظار

چشمه شد از غصه‌اش

گريه‌كنان، بي‌قرار

دست همه لاله‌ها

قاصدكي از دعاست

كوه پر از غصه است

چلچله هم بي‌صداست

كاش به پايان رسد

سردي اين آسمان

كاش بيايد دگر

نویسنده؛ طاهره اکرمی

مهدي صاحب زمان(عج)
منبع ماهنامه قاصدک شماره 52

جمعه ها طبع من احساس تغزل دارد
نا خود آگاه به سمت تو تمایل دارد
بی تو چندی است که در کار زمین حیرانم
مانده ام بی تو چرا باغچه مان گل دارد؟
شاید این باغچه ده قرن به استقبالت
فرش گسترده و در دست گلایل دارد
یازده پله زمین رفت به سمت ملکوت
یک قدم مانده، زمین شوق تکامل دارد
جمکران نقطه امید جهان شد که در آن
هرچه دل، سمت خدا دست توسل دارد
هیچ سنگی نشود سنگ صبورت، تنها
تکیه بر کعبه بزن کعبه تحمل دارد
(سید حمید رضا برقعی)
اللهم بلغ مولانا صاحب العصر و الزمان منا تحیة و سلاما و عجل فی فرجه…
منبع:کتاب طوفان واژه ها

🌷سالگرد ارتحال ملکوتی حضرت روح الله الموسوی الخمینی(ره) را به محضر مقدّس حضرت بقیّة الله الأعظم ارواحنا لترابِ مقدمه الفداء و عموم شیعیان جهان تسلیت عرض می نمایم.
یادِ آن مولای نورانی  به خیــر/
یادِ خــورشیدِ جمارانی به خیـر/
کاش آن روح خـــدا معنای نور/
داشت این ایّام، بینِ مـا حضور/
ای خمینی(ره)، آفتابِ بامِ دل/
ای تو در آئینِ ما همنامِ دل/
مهربانی های نابت را ســلام/
تا قیامت انقلابت را ســـلام/
از تو یادِ یادگاران زنده است/
تا ابد نامِ جماران زنده است/
ما نه اهل کوفه ایم ای مقتدا/
گر علی تنها بماند وایِ مــا/
با تو بر آن عهد و پیمانِ نخست/
ما وفاداریم با عــزمِ درست/
راه تو راهی است روشن کورباد/
دیده ای کوبسته بر این نور باد/
کاروانِ عشق را رهبر علی است/
از شما امروز یادآور علی است/
باتو هرکس داشت قلبِ مُنجَلـی/
می کند امروز، اطاعت از علــی/
از علی آموختیم اخلاصِ نـــاب/
در مسیـرِ نــور بــارِ انقـلاب/
دائم از رهبر حمایت می کنیم/
پاســداری از ولایت  می کنیم/

📋ابیاتی از شعر عباس خوش عمل در رسای امام خمینی(ره)📋

روزه، تمرين كلاس زندگي
درس ايثار و خلوص و بندگي
روزه، زنجير هوا گسستن است
ديو و بت‌های درون بشكستن است
ماه در خودنگري و خودكاوشي
لب فرو بستن، نگفتن، خاموشي
درك مسكين از دل و جان كردن است
زندگي همچون فقيران كردن است
قهرمان صحنه تقوا شدن
همچو ماهي زنده دريا شدن
ماه ميهمان وضيافت برخدا
جام بخشش، ماه سرشار ازعطا
روزه، پرواز و عروجي ديگر است

ادامه »

آقا جان

من از نگاه تو دورم ولی تو چشم خدائی

چه می شود که دمی دیده ای به من بگشائی

تمام عمر کنار تو بودم ای دل غافل

نیافتم که تو بودی ندیدمت که کجائی

آقا جان

چنان چه جدت تو می رفت بر سرای فقیران

چه می شود به سرای من فقیر بیائی

دعا هم از نفسم خسته شد ندیدمت آخر

بیا بگو چه دعائی کنم که رخ بگشائی

آقا جان

دل مریض مرا ای مسیح آل محمد

تو مرحمی تو طبیبی تو نسخه ای تو دوائی

به دور کعبه که گشتم به یاد روی تو گشتم

تو کعبه ای تو مقامی تو زمزمی تو صفائی

آقا

تو سجده ای تو رکوئی تو نیتی تو قیامی

تو حمدی و تو قنوتی تو ذکری و تو دعائی

ادامه »

?شعری که ?سردار سلیمانی? خواند و گریه کرد

کوه باشی، سیل یا باران چه فرقی می‌کند
سرو باشی، باد یا توفان چه فرقی می‌کند

مرزها سهم زمینند و تو اهل آسمان
آسمان شام یا ایران چه فرقی می‌کند

قفل باید بشکند، باید قفس را بشکنیم
حصر “الزهرا” و آبادان چه فرقی می‌کند

مرز ما عشق است، هرجا اوست آنجا خاک ماست
سامرا، غزّه، حلب، تهران چه فرقی می‌کند

هر که را صبح شهادت نیست شام مرگ هست
بی شهادت مرگ با خسران چه فرقی می کند

شعله در شعله تن ققنوس میسوزد ولی
لحظه آغاز با پایان چه فرقی میکند
…n

شعر علامه میر جهانی برای امام زمان(عج)
يا رب زغمش تا چند اشکم ز بصر آيد

بنشسته سر راهش ، شايد ز سفر آيد

تا چند بنالم زار شب تا سحر از هجرش

كوكب شِمُرم هر شب ، شايد كه سحر آيد

هر دم كه رخش بينم خواهم دگرش ديدن

بازش نگرم شايد يك بار دگر آيد

از ديده نهان اما اندر دل من جايش

او را طلبم هر شب شايد كه ز در آيد

با كس نتوانم گفت من راز درون خویش

كز درد غم هجرش دل را چه به سر آيد

مي سوزم و مي سازم از درد فراق اما

تير غم او بر دل افزون ز شمَر آيد

“حيران” به فغان تا کی با محنت و غم همدم

یارب نظری کان شاه از پرده بدر آید

ادامه »

#مهدی_جان

نذرکردم تابیایی هرچه دارم مال تو

چشم های خسته پرانتظارم مال تو

یک دل دیوانه دارم باهزاران آرزو

آرزویم هیچ،قلب بیقرارم مال تو

#سلام_پدر_مهربانم
#میخواهم_یار_تو_باشم

?در فراق امام زمان (عج) ?

الا که راز خدایی، خدا کند که بیایی

تو نور غیب نمایی، خدا کند که بیایی

شب فراق تو جانا خدا کند به سرآید

سرآید و تو برآیی، خدا کند که بیایی

دمی که بی تو سر آید خدا کند که نیاید

الا که هستی مایی، خدا کند که بیایی

فسرده غنچه گلها فتاده عقده به دلها

تو دست عقده گشایی، خدا کند که بیایی

ز چهره پرده بر افکن به ظلم شعله در افکن

تو دست عدل خدایی، خدا کند که بیایی

نظام هر دو جهانی امام عصر و زمانی

یگانه راهنمایی، خدا کند که بیایی

تو مشعری عرفاتی، تو زمزمی تو فراتی

تو رمز آب بقایی، خدا کند که بیایی

دل مدینه شکسته حرم به راه نشسته

تو مروه ای تو صفایی، خدا کند که بیایی

به سینه ها تو سروری به دیده ها همه نوری

به دردها تو دوایی، خدا کند که بیایی

ترا به حضرت زهرا، بیا ز غیبت کبری

دگر بس است جدایی، خدا کند که بیایی

ادامه »

خدایا ا جهان پادشاهی تو راست

زما خدمت آید خدایی تو راست

پناه بلندی و پستی تویی

همه نیستند آنچه هستی تویی

همه آفریدست بالا و پست

تویی آفرینندۀ هر چه هست

تویی برترین دانش آموز پاک

ز دانش قلم رانده بر لوح خاک

خرد را تو روشن بصر کرده ای

چراغ هدایت تو بر کرده ای

نبود آفرینش تو بودی خدای

نباشد همی هم تو باشی

تو کیستی که جهان تشنة زلالی توست
بهار عاطفه مرهون خشکسالی توست
شب زمانه که مقهور بامدادان باد
شکیب خاطرش از خون لایزالی توست
ز قصّه عطشت چشم عالمی گریان
هزار چشمه جوشنده در حوالی توست
تو ماه من به کدامین ظلامه ات کشتند
که پشت پیر فلک تا ابد هلالی توست
ندید نقش تو را کس به حجم آینه‌ها
حکایت همه از صورت خیالی توست
چه عاشقی تو که در دفتر قصاید سرخ
هرآنچه خواند دلم، شاه بیت عالی توست
سزد که رایحه درد، سازدم مدهوش
که باغ عشق، به داغ شکسته‌بالی توست
فغان که وارث بانوی آبهای جهان
تویی و تشنه یک قطره، مشک خالی توست
تو شهر عشقی و دروازه ات به باغ بهشت
دل شکسته من یک تن از اهالی توست

ادامه »

شعرانتظار

روزها را به امید آن که نگاهت فردا‌ بر پهنای آسمان درخشیدن گیرد

به شب‌هایم گره می‌زنم و دست بر دعا

انتظار فردایی را می‌کشم که از حریم امن خویش درآیی

و دلدادگان دیرینه‌ات را با آب زلال مهربانی‌ات سیراب کنی.

هر شب که ماه بر آسمان می‌افتد‏،

غمی دلگیرتر از همیشه تمام وجود عاشقانت را می‌گیرد و امید دیدنت باز

حماسه شاعرانه می‌آفریند و شعر هجران به شعر انتظار تبدیل می‌شود

و شاعر چشم‌هایت در لابلای ابیات

ترک‌خورده‌اش به دنبال خودت می‌گردد

شاعران انتظار در غم هجرانت غزل‌ها را جامه امید می‌پوشند و

الهه‌های شعرشان هر لحظه به امید وصالی بزرگ‏،

در آسمان آبی دلدادگی به رقص درمی‌آیند.

راستی تو از طلوع کدامین خورشید جمعه سر بر خواهی آورد

و از میانه کدامین آدینه دست مرا خواهی گرفت.

من قرن‌هاست که انتظارت را می‌کشم.

بی‌آن که دیده باشم‌ات، از تو خاطره‌ها دارم و بی آن که دست‌هایت را

گرفته باشم‏، دست‌هایم بوی تو را می‌دهند.

تو را نادیدن ما اگر غم نباشد‏ مرا نادیدنت تنها غمم هست.

حکایت من را از زبان تمام عاشقانی بپرس که با امید دیدارت

راه دیار دیگر را در پیش گرفتند و‌ عاشقانه‌شان

را به سوی سرزمین دیگری روانه کردند.

این حکایت من و تمام آنهایی است که روز و شب را با نامت پیوند

می‌زنیم و لحظه‌ها را می‌شماریم تا شاید به آدینه ‌موعود برسیم.

تو می آیی

در حالی که دستهایت پر از گلهای نرگس است

تو دل سرد یکایک ما را با نواهای گرمت آفتابی می کنی

و کعبه عشق را در آنها بنا خواهی کرد.

تو می آیی و دست نوازش بر سر میخک هایی

خواهی کشید که باد کمرشان را خم کرده است.

تو حتی بر قلب کاکتوسها هم رنگ مهربانی خواهی زد

ادامه »