* سلام بر مهدی فاطمه*

✍ #خاطرات_شهدا

قبل از #مراسم عقد علی آقا نگاهی به من کرد و گفت :
” شنیدم که #عروس هر چی بخواد #اجابتش حتمی است “
گفتم :
” چه #آرزویی داری .. ؟ “
در حالی که #چشمان مهربانش را به #زمین دوخته بود گفت :
” اگر علاقه ای به من #دارید و به #خوشبختی من می اندیشید ، لطف کنید از خدا برایم #آرزوی شهادت کنید “
از این #جمله تنم لرزید چنین آرزویی برای یک عروس در #استثنایی ترین روز زندگی اش بی نهایت سخت بود ، #سعی کردم طفره برم اما علی آقا قسم داد که این دعا را در #این روز در حقش بکنم .

#وقتی خطبه جاری شد هم برای خودم و هم برای علی #طلب شهادت کردم ، و بلافاصله با #چشمانی پر از اشک ، #نگاهم را به علی دوختم .
آثار خوشحالی در #چهره اش پیدا بود .. !
مراسم #ازدواج ما در حضور آیت ا… مدنی و #جمعی از برادران پاسدار برگزار شد .
نمی دانم این چه #رازی بود که همه #پاسداران این مراسم و داماد و آیت ا… مدنی همه به #فیض شهادت رسیدند !

❤️ #شهید_علی_تجلایی ❤️

بارالها…
از کوی تو بیرون نشود
پای خیالم
نکند فرق به حالم ….
چه برانی،
چه بخوانی…
چه به اوجم برسانی
چه به خاکم بکشانی…
نه من آنم که برنجم
نه تو آنی که برانی..
نه من آنم که ز فیض نگهت چشم بپوشم
نه تو آنی که گدا را ننوازی به نگاهی
در اگر باز نگردد…
نروم باز به جایی
پشت دیوار نشینم چو گدا بر سر راهی
** به غیر از تو نخواهم
چه بخواهی چه نخواهی
باز کن در که جز این خانه مرا, نیست 

ای كه قرار می بری از دل بی قرار من

داروندار حیدری مرو تو از كنار من

تویی مرا گره گشا، بی تو چه می شود مرا

ز یار خود مشو جدا گره مزن به كار من

تو حامی ولایتی، به دست من امانتی

چرا خمیده قامتی به كوی پر غبار من

ای كه شدی نقش زمین رحم بر این خانه نشین

قلب خزانِ من ببین مرو تو ای بهار من

]وای مادرم(3) وای مادر[(2)

الا كه مام زینبی، ز غصه ها لبالبی

ای گل گلزار نبی مرو ز شاخسار من

تو هستیِ بوالحسنی، بی تو مرا چه ماندنی

فروغ مهتاب منی، بمان به شام تار من

حیدر كرّار منم، غیرت دادار منم

بی كس و بی یار منم، تویی یگانه یار من

]وای مادرم(3) وای مادر[(2)

درخت زندگی بی شاخ و برگ است

به روی شانه ام تابوت مرگ است

نفس در سینه تنگی می كند باز

دلم مرثیه می خواند در آغاز

به دل جز داغ آن یار جوان نیست

برای راه رفتن هم توان نیست

نمی دانم پس از دفن ستاره

به خانه باز می گردم دوباره؟!

تو ای سلمان، مسلمانی نشان ده!

ابوذر، سخت ایمانی نشان ده!

كمی اندوه مولا را بگیرید

سر تابوت زهرا را بگیرید

چگونه صبر بر من چیره باشد

كه ماهم بین خاك تیره باشد

غمش در دل نهان كردن چه سخت است

گُلی در گِل نهان كردن چه سخت است

مگر آنكه پدر گوید كه هستم

خودش گیرد امانت را ز دستم

دلم خون است كه در مدفن او

لحد باید بچینم بر تن او

من و این دل كه دارد ناشكیبی

علی بی فاطمه یعنی غریبی

عشق من! پاییز آمد مثل پار باز هم، ما باز ماندیم از بهار

احتراق لاله را دیدیم ما گُل دمید و خون نجوشیدیم ما

باید از فقدان گل، خونجوش بود در فراق یاس، مشكی پوش بود

یاس بوی مهربانی می دهد عطر دوران جوانی می دهد

یاس‎ها یادآور پروانه اند یاس‎ها پیغمبران خانه اند

یاس ما را رو به پاكی می برد رو به عشقی اشتراكی می برد

یاس در هر جا نوید آشتی‎ست یاس دامان سپید آشتی‎ست

در شبان ما كه شد خورشید؟ یاس بر لبان ما كه می خندید؟ یاس

یاس یك شب را گُل ایوان ماست یاس تنها یك سحر مهمان ماست

بعد روی صبح پرپر می شود راهی شب‎های دیگر می شود

یاس مثل عطر پاك نیت است یاس استنشاق معصومیت است

یاس را آیینه ها رو كرده اند یاس را پیغمبران بو كرده اند

یاس بوی حوض كوثر می دهد عطر اخلاق پیمبر می دهد

حضرت زهرا دلش از یاس بود دانه های اشكش از الماس بود

داغ عطر یاس زهرا زیر ماه می چكانید اشك حیدر را به چاه

عشق محزون علی یاس است و بس چشم او یك چشمه الماس است و بس

اشك می ریزد علی مانند رود بر تن زهرا، گل یاس كبود

:شاعر احمد عزیزی