* سلام بر مهدی فاطمه*

  • خانه 
  • موضوعات 
  • آرشیوها 
  • آخرین نظرات 

آدابی كه نور چشم را زياد می كنند

30 اردیبهشت 1396 توسط ثریا

1 - قرآن خواندن ، نه از حفظ
2 - پوشيدن كفش زرد
3 - سرمه كشيدن
4 - خضاب نمودن با حنا
5 - تراشيدن موى سر از بيخ
6 - مسواك نمودن
7 - شستن دست بعد از خوردن غذا
8 - نگاه كردن به سبزه و گياهان سبز
9 - نگاه كردن در آب روان و دريا
10 - نگاه كردن به صورت زيبا
11 - خواندن نماز شب
12 - گرفتن ناخن ها در روز پنج شنبه
13 - خواندن آيه الكرسى
14 - خوردن مرزه همراه با نمك
15 - خوردن سياه دانه با گردو
16 - خوردن گوشت
17 - خوردن پياز
18 - خوردن به
19 - خوردن كندر

مكروهاتی كه موجب كمی نور چشم می شوند :
1 - كندن موهاى زير بغل
2 - زيادى موى سر
3 - پوشيدن كفش سياه
4 - خوردن ماهى

 نظر دهید »

آداب تيمّم

30 اردیبهشت 1396 توسط ثریا

آداب تيمّم :

1 - مستحب است چيزى كه بر آن تيمم مى شود، گردى داشته باشد كه به دست بماند.
2 - مستحب است بعد از زدن دست بر چيزى كه گرد دارد، دست را بتكاند كه گرد آن بريزد.
3 - مستحب است براى تيمم ، نقطه بلندتر زمين را انتخاب كند.
4 - تيمم به زمين شوره زارى كه زيادى نمك آن به قدرى است كه اسم زمين بر آن صادق است ، مكروه مى باشد.
5 - تيمم كردن بر رمل (ريگ ) و ماسه مكروه است.

 نظر دهید »

ثواب روزه‌داری در هوای گرم

30 اردیبهشت 1396 توسط ثریا

واب روزه‌داری در هوای گرم به روایت امام صادق(ع)

امام صادق(ع) می‌فرماید: هر کس که در روز گرم (تابستان) برای رضای خدا روزه بگیرد و دچار تشنگی شود، خداوند بزرگ هزار فرشته را می‌گمارد تا چهره او را نوازش داده و به سعادت دنیا و آخرت بشارت دهند.

امام صادق(ع) می‌فرمایند:

«مَنْ صَامَ لِلَّهِ عَزَّوَجَلَّ یَوْماً فِی شِدَّةِ الْحَرِّ فَأصَابَهُ ظَمَأٌ وَکَّلَ اللَّهُ بِهِ ألْفَ مَلَکٍ یَمْسَحُونَ وَجْهَهُ وَ یُبَشِّرُونَهُ حَتَّى إِذَا أفْطَرَ قَالَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ لَهُ مَا أطْیَبَ رِیحَکَ وَ رَوْحَکَ مَلَائِکَتِی اشْهَدُوا أنِّی قَدْ غَفَرْتُ لَه‏»؛

هر کس که در روز گرم (تابستان) برای رضای خدا روزه بگیرد و دچار تشنگی شود، خداوند بزرگ هزار فرشته را می‌گمارد تا چهره او را نوازش دهند و او را (به سعادت دنیا و آخرت) بشارت دهند. هنگامی که روزه‌دار افطار کرد خداوند بزرگ خطاب به او می‌فرماید: چقدر بوی خوبی می‌دهی و چه روح و نفس پاکی داری، بعد می‌فرماید: فرشتگان من شاهد باشید که من او را بخشیدم.

بیان چند مطلب ضروری به نظر می‌رسد:

1. امتحان خداوند

روزه گرفتن در چنین هوایی یک امتحان الهی است که باید سعی کنیم از این امتحان نزد خداوند و پیامبر اکرم (ص) سرفراز بیرون آییم.

2. امداد الهی

به تجربه ثابت شده، وقتی انسان با ایمان و اراده قوی و برای عمل به فرمان الهی در هوای گرم تابستان روزه می‌گیرد، روزهای اول سخت و گاهی به نظر انسان طاقت‌فرسا است، اما بعد از دو الی سه روز خداوند و فرشتگان الهی کمک می‌کنند و روزه‌دار به راحتی می‌تواند تمام ماه را روزه می‌گیرد.

3. استراحت بیشتر

عزیزان روزه‌دار و کسانی که برایشان ممکن است، شب کمتر و روز را بیشتر استراحت کنند تا گرسنگی و تشنگی کمتر به آنان فشار آورد.

4. نشانه ایمان راسخ

روزه گرفتن در هوای گرم نشانه مطیع خداوند و رسول خدا و ائمه اطهار (ع) بودن، علامت ایمان راسخ و اراده‌ای قوی است. حکایت از دلی سرشار از عشق به اسلام و خداوند دارد و حاکی از تسلط روزه‌دار بر هواهای نفسانی و شهوات، است و روزه‌‌خواری ضد همه این ارزش‌ها و مقدسات است.

5. ابراز همدردی

در این ماه در حالی که اکثر مردم حتی نوجوانان روزه‌اند، حفظ احترام ماه خداوند و عدم تظاهر به روزه‌خواری، نشانه همدردی با لب تشنگان است و انسانیت شخص را می‌رساند.

6. «سختی شغل» مجوز خوردن روزه نیست

سختی شغل و کار دلیل بر روزه‌خواری نیست. چنین افرادی می‌توانند با کار کمتر، تغییر ساعات کار، خوردن غذای مقوی و … روزه خود را بگیرند و اگر با اعتقاد راسخ با خداوند معامله کردند، حضرت حق تعالی که همه چیز به دست اوست جبران مسائل مالی و اقتصادی را خواهد نمود و این وعده‌ای است که خداوند بارها در قرآن کریم از جمله سوره طلاق داده است که:

«اگر کسی به سوی تقوا و پاکدامنی رفت، من مشکلاتش را حل می‌کنم، اگر کسی تقوا داشت (و به احکام الهی اهمیت داد و به شعائر الهی مثل نماز و روزه و بقیه دستورات الهی اهمیت داد و به شعائر الهی مثل نماز و روزه و بقیه دستورات خداوند عمل کرد) من از راه‌هایی که برای بشر قابل حساب و کتاب نیست رزق و روزیش را می‌رسانم، و کار او را حل و فصل می‌کنم».

و خداوند در قرآن می‌فرماید:

«من در وعده‌ام تخلف نمی‌کنم»، «و از من راستگوتر کیست».

7. روزه نوجوانان و افراد مسن

کسانی که تازه به سن تکلیف رسیده‌اند، والدین لازم است با غذای مقوی و استراحت بیشتر آنان را در روزه گرفتن مساعدت نمایند و افرادی که از سن بالا برخوردارند به طوری که روزه گرفتن طبق نظر خودشان و یا نظر پزشک متعهد برایشان ضرر قابل توجه دارد، روزه بر اینها واجب نیست.

* عواقب روزه‌خواری

اگر کسی با وجود دستور خداوند حکیم و قرآن کریم و دستور پیامبر اکرم (ص) و ائمه اطهار (ع) و فتاوای مراجع عالیقدر تقلید و تذکر مردم و نیروی انتظامی و آن همه ثوابی که برای روزه ذکر شد، به خاطر ضعف ایمان، اراده سست، غلبه هوی و هوس و شهوات بر ایمان، نادیده گرفتن فطرت انسانی و وجدان و انصاف، همه مقدسات را زیر پا گذاشت و علنی روزه خورد و این حماقت را نوعی شجاعت تلقی کرد و کفاره هم نداد و پایبندی به هیچکدام از اصول و ارزش‌های الهی نداشت، در مورد چنین افرادی، قرآن کریم می‌فرماید:

«فَینتَقِمُ اللّهُ مِنْهُ وَاللّهُ عَزِیزٌ ذُو انْتِقَامٍ»؛ خداوند از چنین فردی انتقام می گیرد، زیرا او عزیز و دارای قدرت انتقام است.

«… وَ مَنْ عادَ فَأُولئِکَ أصْحابُ النّارِ هُمْ فیها خالِدُونَ»

(کسانی که بعد از این همه استدلال و موعظه توجه نکنند و احکام الهی را نادیده بگیرند) و مرتکب حرام و گناه شوند، اهل آتش خواهند بود و در آنجا همیشه باقی خواهند بود.

امام صادق (ع) فرمود:

«من افطر یوماً من شهر رمضان خرج روح‌الایمان منه»

کسی که یک روزه ماه مبارک رمضان را (بدون عذر شرعی) بخورد، روح ایمان از او جدا می‌شود.

- کیفیت انتقام خداوند از روزه‌خواران

بزرگترین انتقام الهی آن است که خداوند چنین افرادی را به حال خودشان رها سازد و به محض بی‌توجهی حضرت حق تعالی، شیطان بر تمام شئون زندگی آنها مسلط می‌شود و اینها مطیع بدون چون و چرای ابلیس خواهند بود، در چنین حالتی آنها نه تنها بویی از معنویت و انس با خداوند نمی‌برند، بلکه تمام هم و غمشان در زندگی خورد و خوراک و شهوترانی خواهد بود.

همانطوری که حیوانات روی دو موضوع فکر می‌کنند و تمام تلاششان شکم و شهوت است، چنین افرادی تمام تلاش خود را حول محور شکم و شهوت به کار می‌برند. این گونه اشخاص اگر از خواب غفلت بیدار نشوند و توبه نکنند، در دنیا حیوان‌گونه و بدتر از آن زندگی خواهند کرد و در روز قیامت هم به صورت حیوان محشور خواهند شد.

نه اینکه خداوند در آن روز آنها را حیوان می‌گرداند، بلکه این اشخاص واقعاً و در حقیقت و باطن حیوان بودند، ولی خداوند چون ستارالعیوب است، از باب لطف و رحمت به آنها فرصت توبه و بازگشت داد و باطن آنها را آشکار نکرد. اما در روز قیامت چون روز آشکار شدن باطن و حقایق انسان‌ها است، خداوند حقیقت آنها را آشکار می‌کند و البته سگ، خوک، میمون و بقیه حیوانات از حیوان بودن و شکل خاص خودشان نه تنها ناراحت نیستند، بلکه لذت هم می‌برند، ولی این گونه اشخاص از این زجر می‌کشند که همه می‌دانند فلان شخص در دنیا بوده و امروز به صورت حیوان محشور شده است.

به چنین افرادی خطاب می‌شود: ای کسی که به صورت حیوان محشور شده‌ای، تو در دنیا هم حیوان بودی، تو در دنیا هم بویی از انسانیت نبردی تا امروز به صورت انسان محشور شوی، امروز که روز قیامت است، روزی است که حقایق ‌آشکار می‌شود و باطن و حقیقت تو که همان روحیه و خوی حیوانی بود هویدا شده است.

حتی به او خطاب می‌شود که تو بدتر از حیوانی، زیرا حیوانات اگر فقط به فکر شکم و شهوت بودند، دیگر اهل فریب و شیطنت نبودند، اما تو با عقل و شعورت به دیگران ظلم کردی و با فکرت آ‌نها را فریب دادی، تو در حالی که هزاران نفر از هم نوعانت خود در کوچه و خیابان تشنه و گرسنه بودند، جلوی همه آنها به قرآن و اسلام دهن‌کجی کردی و روزه‌خواری نمودی.

 نظر دهید »

دعاهاي موقع خوردن غذا و بعد از آن

30 اردیبهشت 1396 توسط ثریا

در بيان دعای وقت طعام خوردن :

از حـضـرت رسـول صـلّى اللّه عـليـه وآله وسـلّم مـنـقول است كه چون خوان را مي گذارند چهار هزار ملك در دور آن احاطه مي كنند اگر بنده بسم اللّه گـفـت مـلائكـه مـي گـويـنـد خـدا بـركـت فرستد بر شما و بر طعام شما پس با شيطان مي گويند بيرون رو اى فاسق كه تو را بر ايشان سلطنتى نيست و بعد از فارغ شدن اگر گـفـتـنـد اَلْحـَمـْدُلِلّهِ مـلائكـه مـي گـويند كه ايشان جماعتى اند كه نعمت داد خدا بـه ايـشـان پـس ادا كـردنـد شـكـر پـروردگـار خـود و اگـر بـِسـْمِ اللّه در اوّل نـگـفـتـنـد مـلائكه به شيطان مي گويند كه بيا اى فاسق و با ايشان طعام بخور و اگر خوان را برداشتند و ايشان حمد الهى نكردند ملائكه مي گويند كه ايشان گروهى اند كه خدا به ايشان نعمت داد و ايشان پروردگار خود را فراموش ‍ كردند.
در حـديـث مـعـتـبـر از حـضـرت ابـي عـبـداللّه صـلوات اللّه عـليـه مـنـقـول اسـت كـه چـون خـوان را بگذارند بگو بِسْمِ اللّهِ و چون شروع كنى بـه خـوردن بـگـو بـِسْمِ اللّهِ عَلى اَوَّلهِ وَ آخِرِهْ و چون خوان را بردارند بگو اَلْحَمْدُلِلّهِ.
از حـضـرت امـيـرالمـؤمـنـيـن عـليـه السـّلام مـنـقـول اسـت كـه هـر كـه نـام خـدا بر اوّل طـعـام بـبـرد و حـمـد خـدا را در آخـر بـكـنـد هـرگـز از آن طـعـام از او سؤال نكنند.
بـه سـنـد حـسـن از حـضـرت صادق عليه السّلام منقول است كه هرگاه مسلمانى خواهد كه طعام بـخـورد و چون لقمه را بردارد و بگويد بِسْمِ اللّهِ وَ الْحَمْدُلِلّهِ رَبّ الْعالَمينَ پيش از آن كه لقمه به دهانش رسد خداي تعالى گناهانش را بيامرزد.
در حـديـث ديـگـر مـنـقـول اسـت كـه چـون سـفـره نـزد حـضـرت رسـول صـلّى اللّه عـليـه وآله وسلّم مي گستردند اين دعا مي خواندند سُبْحانَكَ اَلَلّهُمَّ ما اَحْسَنَ ماتَبْتَلينا سُبْحانَكَ ما اَكْثَرَ ماتُعْطينا سُبْحانَكَ ما اَكْثَرَ ماتُعافينا اَللّهُمَّ اَوْسِعْ عَلَيْنا وَعَلى فُقَراءِ الْمُؤْمِنينَ وَ الْمُؤمِناتِ وَ الْمُسْلِمينَ وَ الْمُسْلِماتِ.
در روايـت مـعـتبر ديگر منقول است كه چون طعام نزد حضرت امام زين العابدين علیه السّلام مى گـذاشـتـنـد اين دعا مى خواندند اَللّهُمَّ هذا مِنْكَ وَ مْن فَضْلِكَ وَعطائِكَ فَبارِكْ لَنافيهِ وَسـَوِّغـْناهُ وَ ارْزُقْنا حَلَفا اِذا اءَكَلْناهُ وَ رُبَّ مُحْتاجٍ اِلَيْهِ رَزَقْتَ فَاَحْسَنْتَ اَللّهُمَّ اجْعَلْنا مـِنْ اَلشـّاكِرينَ و چون خوان را برمي داشتند اين دعا مي خواندند اَلْحَمْدُلِلّهِ الَّذى حـَمـَلَنـا فـى الْبـَرّ وَ الْبَحْرِ وَ رَزَقَنا مِنَ الطَّيّباتِ وَ فَضَّلَنا عَلى كَثيرٍ مِنْ خَلْقِهِ مِمَّنْ خَلَقَ تَفْضيلا.
از حـضرت صادق عليه السّلام منقول است كه نام خدا برطعام ببريد چون فارغ شويد بگوئيد اَلْحَمْدُلِلّهِ الَّذى يُطْعِمُ وَلايُطْعَمْ.
در حـديـث ديـگـر مـنـقـول اسـت كـه چـون خـوان را بـر مـي داشـتـنـد حـضـرت رسـول صـلّى اللّه عـليـه وآله وسـلّم ايـن دعـا مـيـخـوانـدنـد:اَلّلهـُمَّ اَكـْثـَرْتَ وَ اَطَبْتَ وَ بارَكْتَ ماشَبَعْتُ وَ اَرْوَيْتُ اَلْحَمْدُللّهِ الَّذى يُطْعِمُ وَلايُطْعَمُ.
در حـديـث حـسـن از حـضـرت امـام جـعـفـر عـليـه السّـلام منقول است كه فرمود پدرم بعد از طعام اين دعا مي خواندند اَلْحَمْدُلِلّهِ الَّذى اَشْبَعَنا فى جائِعينَ وَ اَرْوانا فى ظامِئينَ وَ اوانا فِى ضاحينَ وَحَمَلَنا فى راجلينَ وَ امَنَنا فى خائِفينَ وَ اَخْدَمَنا فى عانينَ.
در حـديـث كالصحيح از زراره منقول است كه با حضرت صادق عليه السّلام طعام خوردم بسيار مي گفت اَلْحَمْدُالِلّهِ الَّذى جَعَلَنى اَشْتَهيهِ.
در حـديـث مـعـتـبـر ديـگـر از آن حـضـرت مـنقول است كه روزى حضرت اميرالمؤمنين علیه السّلام مـي فـرمـودنـد كـه مـن ضامنم از براى كسي كه بِسْمِ اللّهِ بر طعام بگويد كه آزارش نـكـنـد. (شخصی گفت بسم الله گفتم) و آزار كـشـيـدم حـضـرت فـرمـود كـه شـايـد چـند رنگ طعام خورده باشى بر بعضى بِسْمِ اللّهِ گفته باشى و بر بعضى نگفته باشى .
در حـديث صحيح منقول است كه شخصى به خدمت حضرت صادق عليه السّلام عرض كرد كه از طعام آزار مي كشم فرمود كه مگر بِسْمِ اللّهِ نمي گوئى ؟ گفت نه. فرمود : به اين سـبب آزار مي كشى هرگاه از سخن فارغ شوى و عود به خوردن كنى بِسْمِ اللّهِ بگو.
در روايـت صـحـيـح ديگر منقول است از آن جناب كه هرگاه چند ظرف باشد برهر ظرفى يك بـِسـْمِ اللّهِ بـگـو راوى گـفـت كه اگر فراموش كنم چه كنم ؟ فرمود بگو بِسْمِ اللّهِ على اوّله و آخره .
در روايـت مـعـتـبـر ديـگـر مـنـقـول اسـت كـه آن جناب بعد از طعام اين دعا را خواندند اَلّلهُمَّ هذا مِنْكَ وَ بِمُحَمَّدٍ رَسُولِكَ صلّى اللّه عليه وآله وسلّم اَلّلهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ.
از حـضـرت امـيرالمؤ منين عليه السّلام منقول است كه خدا را ياد كنيد در هنگام طعام خوردن و حرف بسيار مگوئيد كه آن طعام نعمت و روزى خدا است. برشما واجب است كه در وقت صرف كردن آن شكر خدا و ياد او و حمد او بكنيد.

در حـديث معتبر از حضرت رسول صلّى اللّه عليه وآله وسلّم منقول است كه طعام خورنده شكر كننده به تر از روزه دار خاموش است .
منقول است به سند صحيح كه حضرت على بن الحسين علیه السّلام بـعـد از طـعـام ايـن دعا خواندند اَلْحَمْدُللّهِ الَّذى اَطْعَمَنا وَسَقانا وَكَفانا وَاَيَّدَنا وَاوانا وَاَنْعَمَ عَلَيْنا وَاَفَضَلَ اَلْحَمْدُللّهِ الَّذى يُطْعِمُ وَلايُطْعَمُ.

در حـديـث معتبر از حضرت اميرالمؤمنين علیه السّلام منقول است كه فرمود هرگز از امتلاى طعام آزار نكشيدم زيرا هيچ لقمه را به نزديك دهان نبرده ام مگر آن كه نام خدا برآن گفته ام .
در حـديـث مـعـتـبـر ديـگـر مـنقول است كه آن حضرت فرمود كه من ضامنم هر كه اين كلمات را بـگـويـد هـيچ طعامى او را آزار نكند اَلّلهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ خَيْرِ اْلاَسْماءَ اْلاَرْضِ وَالسَّماءِ اَلرَّحْمنِ الرَّحيم الَّذى لايَضُّرُ مَعَهُ داءٌ.
در روايت ديگر منقول است كه شخصى از ضعف معده به حضرت عليه السّلام شكايت كـرد حـضـرت فـرمـود چـون از طـعـام خـوردن فـارغ شـوى دسـت بـر شـكـم بمال و بگو اَلّلهُمَّ هَنِّئْنيهِ اَلَلهُمَّ سَوِّغْنيهِ اَلّلهُمَّ اءَمْرَ اءْنيهِ.
در حـديـث صـحيح از آن حضرت منقول است كه چون خوان حاضر شود اگر يكى از حاضران بِسْمِ اللّهِ بگويد از ديگران مجزي است(همان بسم الله کافی است).
از حضرت رسول صلّى اللّه عليه وآله وسلّم منقول است كه هركه ميوه بخورد و اوّل بِسْمِ اللّهِ بگويد به او ضرر نرساند.
در آداب بعد از طعام خوردن :
در حـديـث مـعتبر از حضرت امام رضا علیه السّلام منقول است كه هرگاه چيزى خوردى بر پشت بخواب و پاى راست را بر روى پاى چپ گذار.
در حـديـث مـعـتـبـر از حـضـرت امـيرالمؤمنين عليه السّلام مروي است كه بخوريد آنچه از خوان بر زمين افتد كه خوردن آن شفاى هر دردي است به نام الهى براى كسي كه به آن طلب شفا نمايد.
در حـديـث ديـگـر منقول است كه شخصى به حضرت صادق شكايت كرد از درد تهيگاه فرمود كـه بر تو باد آن چه از خوان بر زمين مي افتد بخور پس چند كسي كه صاحب اين درد بودند كردند و زايل شد از ايشان .
در حـديـث ديـگـر مـعـاويـة بـن وهـب گـويد كه در خدمت آن حضرت طعام خورديم چون خوان را داشـتـنـد بـرمـي چـيـدند آن چه از خوان افتاده بود تناول مي فرمودند بعد از آن فرمودند كه خوردن اين ها فقر و درويشى را بر طرف مي كند و فرزندان را زياد مي كند.
از حـضـرت رسـول صـلّى اللّه عـليـه وآله وسـلّم مـنـقـول است هر كه پاره نانى بيابد بردارد بخورد يك حسنه از براى او باشد و هر كه پـاره نـانـى در مـيان جاى كثيفى يا نجسى بيابد پس بشويد آن را و بردارد براى او هفتاد حسنه بوده باشد.
درحديث معتبر ديگر منقول است كه حضرت رسول صلّى اللّه عليه وآله وسلّم روزى به خانه عـايـشـه آمـدنـد پـاره نـانـى ديـدنـد كـه بـر زمـيـن افـتـاده اسـت بـرداشـتـنـد وتـنـاول فـرمـودنـد و گـفـتند اى عايشه گرامى دار نعمت هاى خدا را برخود كه نعمت خدا از جماعتى كه گريخت ديگر به سوى ايشان بر نمي گردد.
درحـديـث صـحـيـح از حـضـرت امـام رضـا عـليـه السّـلام منقول است كه هر كه درخانه طعامى بخورد و از آن طعام چيزى بيفتد آن را بردارد و اگر در صـحـرا بـاشـد بـراى مـرغـان و حـيـوانـات بـگـذارد.
و از امـام مـحـمـّد تـقـى عليه السّلام منقول است كه اگر در صحرا باشد برمدار اگر چه يك ران گوسفند باشد. و از عبداللّه ارجائى منقول است كه گفت در خدمت حضرت صادق عليه السلام بودم ديدم كه بعد از طعام مـى گـردد و آن چـه بـر زمـيـن افـتـاده بـر مـي دارد حـتـّى كـنـجـد و امـثـال آن را. گفتم فداى تو شوم اين ها را هم بر مى چينيد فرمود كه اين ها روزى تو است مگذار از براى ديگرى كه اين ها شفايند از همه دردى .
درحـديـث ديگر منقول است كه خوردن آن فقر را برطرف مي كند از خورنده آن و فرزندان و فرزندان فرزندان او تا فرزند هفتم .
در روايـت ديـگـر هر كه بخورد خدا نگاه دارد او را از ديوانگى و خوره و پيسى و زرداب و حماقت .
به سندهاى معتبر از حـضـرت رسـول صـلّى اللّه عـليـه وآله وسـلّم مـنـقـول اسـت كـه آن چه از سفره مي ريزد مهر حـورالعـيـن اسـت.
و بـه سـنـد معتبر ديگر منقول است كه روزى امام حسن صلوات اللّه عليه داخل بيت الخلا شدند لقمه نانى ديدند كه افتاده است برداشتند و به غلامى از غلامان خود دادند و فرمودند كه هرگاه بيرون آيم اين را به من ده پس چون بيرون آمدند پرسيدند كه چـه شـد لقـمه نان گفت خوردم فرمود كه تو را آزاد كردم از براى خدا. شخصى پرسيد كه سـبـب آزاد كـردن غـلام چـه بـود؟ حـضـرت فـرمـود كـه از جـدّم رسـول خـدا شـنيدم كه هر كه لقمه بيابد و آن را پاك كند يا بشويد پس بخورد آن را در شـكـمش قرار نگيرد مگر آن كه خدا او را از آتش جهنّم آزاد گرداند و من نمي خواهم در بندگى بدارم كسى را كه خدا از آتش جهنّم آزاد گردانيده .
در حـديـث صـحـيـح از حـضـرت صـادق عـليـه السّـلام منقول است كه نيم خورده مؤمن شفاى هفتاد درد است.
آداب و مطالبی پیرامون نان :
بـسـنـد صـحـيـح و غـيـر صـحـيـح از حـضـرت امـام جـعـفـر صـادق عـليـه السـلام منقول است كه نان را در زير كاسه مگذاريد.
در حديث فرمود كه نان را گرامى داريد. گفتند گرامى داشتن نان كدام است ؟ فرمود كه چون نان حاضر شود بخوريد و انتظار چيزى ديگرى مبريد.
در حـديـث ديـگـر فـرمـود كـه چـون نـان و گـوشـت حـاضـر شـود ابـتدا به نان كنيد و رخنه گرسنگى را به نان ببنديد پس گوشت بخوريد.
بـه سـنـد صـحـيـح از حـضـرت امـام رضـا عـليـه السـلام منقول است كه حضرت رسول صلّى اللّه و آله وسلّم فرمود كه گرده هاى نان را كوچك كنيد كه با هر گرده بركتي است .
در چند حديث معتبر منقول است كه نان را به روش عجمان با كارد مبريد و ليكن به دست بشكنيد.

در حديث معتبر منقول است كه اصبغ بن نباته گفت روزى به خدمت حضرت اميرالمؤ منين علیه السّلام رفتم در پـيـش آن حـضـرت گـوشت بريانى نهاده بود فرمود كه نزديك بيا و بخور گفتم يا امـيـرالمؤمنين مرا ضرر مي كند (ضرر می رساند) فرمود كه نزديك بيا كه تو را دعائى تعليم مي كنم كه چون آن دعـا را بخوانى هيچ چيز تو را ضرر نرساند بِسْمِ اللّهِ خَيْراْلاَسْماءِ مِلاَءَاْلاَرْضِ وَالسَّماءِ اَلرَّحْمنِ الرَّحيمِ الَّذى لايَضُرُّمَعَ اِسْمِهِ شَيْئىٌ وَلاداءٌ.

درحـديـث معتبر منقول است كه حضرت رسول صلّى اللّه عليه وآله وسلّم هر چه مي خوردند و مى آشاميدند مى گفتند اَلّلهُمَّ بارِكْ لَنافيهِ وَاَبْدِلْنا خَيْرا مِنْهُ يعنى خداوندا بـركـت ده بـراى مـا در اين كه خورديم و به عوض آن به تر از آن به ما عطا فرما و چون شير تـنـاول مـي فـرمـودند مى گفتند اَلّلهُمَّ بارِكْ لَنافيهِ وَزِدْنا مِنْهُ يعنى خداوندا بركت ده براى ما در اين كه آشاميديم و از اين بيشتر به ما عطا فرما.

 نظر دهید »

آداب نكاح و زفاف و مجامعت

30 اردیبهشت 1396 توسط ثریا

فضيلت تزويج كردن و نهى از رهبانيت :

در حديث صحيح از حضرت امام رضا علیه السّلام منقول است كه سه چيز است كه از سنّت پيغمبران است بوى خوش كردن و موهاى زيادتى بدن را ازاله كردن و زنان بسيار داشتن يا بسيار با ايشان مقاربت كردن .
به سندهاى معتبر بسيار از حضرت رسول صلّی الله علیه و آله و سلّم منقول است كه فرمود از دنياى شما اختيار كرده ام زنان و بوى خوش را و روشنى ديده من در نماز است .
حضرت امام محمّد باقر علیه السّلام فرمود كه خوشم نمي آيد كه دنيا و آن چه در دنياست داشته باشم و يك شب بى زن بخوابم پس فرمود كه دو ركعت نماز كه كدخدا بكند به تر از عزبي كه شب ها تمام نماز بكند و روزها روزه باشد.
حضرت صادق عليه السلام فرمود كه دو ركعت نماز كه كدخدا مي كند برابر است با هفتاد ركعت نماز كه عزب بكند.

در آداب نكاح و اراده آن :
در حديث حسن از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه هرگاه كسى اراده خواستگارى نمايد دو ركعت نماز بگذارد و حمد الهى را بگويد و اين دعا بخواند : اَللّهُمَّ اِنّى اُريدُ انْ اَتَزَوَّجُ فَقَدّرْلى مِنْ اِلنّسآءَ اَعَفَّهُمَّ فَرْجَا وَاَحْفَظَهُمَّ لى فى نَفْسِها وَ مال وَ اَوْسَعْهُنَّ رِزْقَا وَاَعظَمَهُمَّ بَرَكَةً وَ قَدّرْ لى وَلَدا طيّبا تَجْعَلَهُ خَلَفا صالِحا فى حَيوتى وَبَعْدَ مَوْتى .
در حديث معتبر منقول است كه سنّت است تزويج در شب واقع شود.
درحديث موثّق منقول است كه به حضرت امام محمّد باقر عليه السّلام خبر رسيد كه شخصى زنى خواست در ساعتى كه هوا گرم بوده است ، درميان روز، حضرت فرمود كه گمان ندارم كه ميان ايشان اتّفاق و الفت به هم رسد پس به زودى از هم جدا شدند.
درحديث معتبر ديگر منقول است كه عقد كردن در ماه شوّال خوب است .
درحديث معتبر از حضرت صادق علیه السّلام منقول است كه هر كه عقد كند يا زفاف كند و ماه در عقرب باشد عاقبت نيكو نبيند.
در روايت ديگر منقول است كه هر كه در تحت الشّعاع عقد يا زفاف كند بداند كه فرزندى كه منعقد شود پيش از تمام شدن سقط مي شود.
از حضرت اميرالمؤمنين عليه السّلام منقول است كه روز جمعه روز خواستگارى و نكاح است. و بدان كه مؤمنان را طلبيدن و ميهمانى كردن در نكاح سنّت است و پيش از عقد نكاح خطبه خواندن سنّت است .
از حضرت رسول صلّى اللّه عليه وآله وسلّم منقول است از سنت پيغمبرانست طعام دادن در وقت تزويج.

در بيان آداب زفاف و مجامعت :
بدان كه زفاف كردن در وقتى كه ماه در برج عقرب باشد يا تحت الشّعاع باشد مكروه است و جماع كردن در فرج زن در وقتى كه حايض باشد يا با خون نفاس باشد حرام است و از ما بين ناف تا زانو از ايشان تمتّع بردن مكروه است و بعد از پاك شدن و پيش از غسل كردن جماع را نيز بعضى حرام مي دانند و احوط اجتناب است مگر آن كه ضرورتى باشد پس امر كند زن را كه فرج را بشويد و با او مقاربت كند و زن مستحاضه اگر غسل وساير اعمالي كه او را مي بايد كرد به جا آورد با او جماع مي توان كرد و در وطى دبر زن خلاف است بعضى حرام مي دانند و اكثر علماء مكروه مي دانند و احوط اجتناب است و به تر آن ست با زن خود كه جماع كند و آزاد باشد منى خود را بيرون فرج نريزد و بعضى علماء حرام مي دانند بي رخصت زن و در كنيز باكى نيست .
از حضرت صادق عليه السّلام منقول است كه نبايد مرد را دخول كردن به زن خود در شب چهارشنبه .
حضرت امام موسى عليه السّلام فرمود كه هر كه جماع كند با زن خود در تحت الشّعاع پس با خود قرار دهد افتادن فرزند را از شكم پيش از آن كه تمام شود.
حضرت صادق عليه السّلام فرمود كه جماع مكن در اوّل ماه و ميان ماه و آخر ماه كه باعث اين مي شود كه فرزند سقط شود و نزديك است كه اگر فرزندى به هم رسد ديوانه باشد يا صرع داشته باشد نمى بينى كسى را كه صرع مى گيرد اكثر آن است كه يا در اوّل ماه يا در آخر ماه مي باشد.
حضرت رسول صلّى اللّه عليه وآله وسلّم فرمود كه هر كه جماع كند با زن خود در حيض پس فرزندي كه به هم رسد مبتلا شود به خوره يا پيسى پس ملامت نكند مگر خود را.
حضرت صادق عليه السّلام فرمود كه دشمن ما اهل بيت نيست مگر كسي كه والد الزّنا يا مادرش در حيض به او حامله شده باشد.
در چندين حدیث معتبر از حضرت رسول صلّى اللّه عليه وآله وسلّم منقول است كه چون كسى خواهد با زن خود جماع كند به روش مرغان به نزد او نرود بلكه اوّل با او دست بازى و خوش طبعى بكند و بعد از آن جماع بكند.
در حديث صحيح از حضرت صادق عليه السّلام منقول است كه در وقت جماع سخن مگوئيد كه بيم آن است فرزندى كه به هم رسد لال باشد و در آن وقت نظر به فرج زن مكنيد كه بيم آن است فرزندى كه به هم رسد كور باشد و در روايات ديگر از آن حضرت منقول است كه باكى نيست نگاه كرده به فرج در وقت جماع .
در چندين حديث معتبر وارد شده است كه مرد و زن در حالتى كه خضاب به حنا و غير آن بسته باشند جماع نكنند.
از حضرت امام موسى عليه السّلام پرسيدند كه اگر در حالت جماع جامه از روى مرد و زن دور شود چيست ؟ فرمود باكى نيست باز پرسيدند اگر كسى فرج زن را ببوسد چون است ؟ فرمود باكى نيست .
از حضرت صادق عليه السّلام پرسيدند كه اگر كسى زن خود را عريان كند و به او نظر كند چون است ؟ فرمود كه مگر لذّتى از اين به تر مي باشد و پرسيدند كه اگر به دست و انگشت با فرج زن و كنيز خود بازى كند چون است ؟ فرمود باكى نيست امّا به غير اجزاى بدن خود چيزى ديگر در آن جا نكند. و پرسيدند كه آيا مي تواند درميان آب جماع بكند فرمود باكى نيست .
در حديث صحيح از حضرت امام رضا عليه السّلام پرسيدند از جماع كردن در حمّام فرمود باكى نيست .
حضرت صادق عليه السّلام فرمود كه مرد با زن و كنيز خود جماع نكند در خانه كه طفل باشد كه آن طفل زناكار مي شود يا فرزندي كه از ايشان به هم رسد زناكار باشد.
از حضرت رسول صلّى اللّه عليه وآله وسلّم منقول است كه فرمود به حق آن خداوندى كه جانم در قبضه قدرت اوست اگر شخصى با زن خود جماع كند و در آن خانه شخصى بيدار باشد كه ايشان را ببيند يا سخن و نفس ايشان را شنود فرزندى كه از ايشان به هم رسد رستگار نباشد و زناكار باشد.
چون حضرت امام زين العابدين عليه السّلام اراده مقاربت زنان مي نمودند خدمت كاران را دور مى كردند و درها را مي بستند و پرده ها را مى انداختند.
از حضرت صادق عليه السّلام منقول است كه كسى با كنيزى جماع كند و خواهد كه با كنيز ديگر پيش از غسل جماع كند، وضو بسازد.
در حديث صحيح وارد شده است كه باكى نيست با كنيز وطى كند و در خانه ديگرى باشد كه بيند و شنود و مشهور ميان علماء آن است كه باكى نيست كه مرد در ميان دو كنيز خود بخوابد امّا مكروه است كه در ميان دو زن آزاد بخوابد.
در حديث موثّق از حضرت صادق عليه السّلام منقول است كه باكى نيست مرد ميان دو كنيز و دو آزاد بخوابد و فرمود كراهت دارد مرد رو بقبله جماع كند و در حديث ديگر از آن حضرت پرسيد كه آيا مرد عريان ، جماع مي تواند كرد، فرمودند كه نه ، و رو به قبله و پشت به قبله جماع نكند و در كشتى جماع نكند.
حضرت امام موسى عليه السّلام فرمود دوست نمي دارم كسي كه در سفر آب نيابد براى غسل كردن جماع كند مگر آن كه خوف ضررى داشته باشد بر خود و بعضى از علماء قايل به حرمت شده اند.
حضرت رسول صلّى اللّه عليه وآله وسلّم نهى فرمود از آن كه كسي كه محتلم شده باشد پيش از آن كه غسل كند جماع كند و فرمود اگر بكند و فرزندى به هم رسد ديوانه باشد ملامت نكند مگر خود را.
حضرت صادق عليه السّلام فرمود مكروه است جنب شدن در وقتي كه آفتاب طلوع مي كند و زرد ميب اشد و هم چنين در زردى آفتاب وقت فرو رفتن .
حضرت اميرالمؤمنين عليه السّلام فرمود كه مستحب است در شب اوّل ماه رمضان جماع كردن.
دستورات پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم به امام علی علیه السّلام :
و از ابوسعيد خدرى منقول است كه حضرت رسالت پناه صلّی الله علیه و آله و سلّم وصيت نمود به حضرت اميرالمؤمنين عليه السّلام يا على چون عروسى داخل خانه تو شود كفش هايش را بكن تا بنشيند و پاهايش ‍ را بشو و آن آب را از در خانه تا منتهاى خانه بپاش چون چنين كنى خدا هفتاد هزار نوع رحمت بر تو بفرستد كه بر سر عروس فرود آيد تا آن كه آن بركت به هر گوشه آن خانه برسد و ايمن گردد عروس از ديوانگى و خوره و پيسى تا در آن خانه باشد. و منع كن عروس را تا هفت روز از خوردن شير و سركه و گشنيز و سيب ترش پس حضرت اميرالمؤمنين عليه السّلام گفت يا رسول اللّه به چه سبب منع كنم او را اين ها؟ فرمود زيرا كه رحم به سبب خوردن اين ها سرد و عقيم مي شود و فرزند نمى آورد و حصيري كه در ناحيه خانه افتاده باشد به تر است از زنى كه فرزند از او به وجود نمي آيد. پس فرمود كه : يا على جماع مكن با زن خود در اوّل ماه و ميان ماه كه ديوانگى و خوره و خبط دماغ راه مى يابد به آن زن و فرزندانش . يا على جماع مكن بعد از پيشين كه اگر فرزندى به هم رسد احول خواهد بود. يا على در وقت جماع سخن مگو كه اگر فرزندى حاصل شود ايمن نيستى كه لال باشد و نگاه نكند احدى به فرج زن خود و چشم بپوشد در آن حالت كه نظر كرده به فرج در آن حالت باعث كورى فرزند مي شود. يا على به شهوت و خواهش زن ديگرى با زن خود جماع مكن كه اگر فرزندى به هم رسد مخنّث يا ديوانه باشد. يا على هر كه جنب با زن خود در فراش خوابيده باشد قرآن نخواند كه مي ترسم آتشى از آسمان بر هر دو نازل شود و بسوزاند ايشان را. يا على جماع مكن با زن خود مگر آن كه تو دستمالى از براى خود داشته باشى و او دستمالى از براى خود داشته باشد و هر دو خود را به يك دستمال پاك نكنيد كه دشمنى در ميان شما پيدا مي شود و آخر به جدائى مي كشد. يا على ايستاده با زن خود جماع مكن آن فعل خران است و اگر فرزندى به هم رسد مانند خران بر رخت خواب بول مي كند.
يا على در شب عيد فطر جماع مكن كه اگر فرزندى به وجود آيد شرّ بسيار از او به ظهور آيد. يا على در شب عيد قربان جماع مكن كه اگر فرزندى به هم رسد شش انگشت يا چهار انگشت در دست داشته باشد. يا على در زير درخت ميوه دار جماع مكن كه اگر فرزندى به هم رسد جلاّد و كشنده مردم باشد يا رئيس و سركرده ظلم باشد.
يا على در برابر آفتاب جماع مكن مگر آن كه پرده بياويزى كه اگر فرزندى به وجود آيد هميشه در بدحالى و پريشانى باشد تا بميرد. يا على در ميان اذان و اقامه جماع مكن كه اگر فرزندى به وجود آيد جرى باشد در خون ريختن . يا على چون زنت حامله شود با او جماع مكن بى وضو كه اگر چنين كنى فرزندى كه به هم رسد كوردل و بخيل باشد. يا على در شب نيمه شعبان جماع مكن كه اگر فرزندى حاصل شود شوم باشد و در رويش نشان سياهى باشد. يا على در روز آخر ماه شعبان جماع مكن كه اگر فرزندى به هم رسد عشار و ياور ظالمان باشد و هلاك بسيارى از مردم بر دست او بود. يا على بر پشت بام جماع مكن كه اگر فرزندى به هم رسد منافق و ريا كننده و صاحب بدعت باشد. يا على چون به سفرى بروى در آن شب كه مي روى جماع مكن كه اگر فرزندى به وجود آيد مالش را به نا حق صرف كند و اسراف كنندگان برادر شياطين اند و اگر به سفرى روى كه سه روزه راه باشد جماع مكن كه اگر فرزندى به هم رسد ياور ظالمان باشد. يا على در شب دوشنبه جماع بكن كه اگر فرزندى به هم رسد حافظ قرآن و راضى به قسمت خدا باشد.
يا على اگر جماع كنى در شب سه شنبه و فرزندى به هم رسد بعد از سعادت اسلام او را روزى شود و دهانش خوشبو و دلش رحيم و دستش ‍ جوان مرد و زبانش از غيبت و بهتان پاك باشد. يا على اگر جماع كنى در شب پنجشنبه و فرزندى به هم رسد حاكمى از حكّام شريعت يا عالمى از علماء باشد و اگر در روز پنجشنبه وقتى كه آفتاب در ميان آسمان باشد نزديكى كنى با زن خود و فرزندى بهه م رسد شيطان نزديك او نشود تا پير شود و خدا او را روزى مي كند سلامتى در دنيا و دين . يا على اگر جماع كنى در شب جمعه و فرزندى به هم رسد خطيب و سخنگو باشد و اگر در روز جمعه بعد از عصر جماع كنى و فرزندى بهه م رسد از دانايان مشهور باشد و اگر جماع كنى در شب جمعه بعد از نماز خفتن اميد هست آن فرزند از ابدال باشد. يا على در ساعت اوّل شب جماع مكن كه اگر فرزندى بهه م رسد ايمن نيستى كه ساحر باشد و دنيا را بر آخرت اختيار نمايد. يا على اين وصيت را از من بياموز چنان چه از جبرئيل آموختم .
در حديث ديگر منقول است كه حضرت رسول صلّى اللّه عليه وآله وسلّم نهى فرمود از جماع كردن در زير آسمان و بر سر راه كه مردم تردّد كنند و فرمود كه هر كه در ميان راه جماع كند خدا و ملائكه و مردم او را لعنت كنند.
حضرت رسول صلّى اللّه عليه وآله وسلّم فرمود كه بياموزيد از كلاغ سه خصلت را: جماع كردن پنهان و بامداد به طلب روزى رفتن و بسيار حذر كردن .
حضرت اميرالمؤمنين عليه السّلام فرمود كه هر گاه كسى خواهد با زن خود نزديكى كند تعجيل نكند كه زنان را كارها مي باشد پيش از جماع و هر گاه كسى زنى ببيند و خوشش آيد پس برود با اهل خود جماع كند كه آن چه با اين هست با آن هم هست و شيطان را بر دل خود راه ندهد و اگر زنى نداشته باشد دو ركعت نماز بكند و حمد خدا را بسيار بگويد و صلوات بر محمّد وآل محمّد بفرستد پس از فضل خدا زنى سؤال كند كه البته به او عطا مي فرمايد آن چه او را حرام بى نياز گرداند.
در حديث معتبر از حضرت رسول صلّی الله علیه و آله و سلّم منقول است كه چون مرد و زن جماع كنند عريان نشوند مانند دو خر زيرا كه اگر چنين كنند ملائكه از ايشان دور مي شوند.
در حديث معتبر ديگر از حضرت امام محمّد باقر عليه السّلام منقول است كه جايز نيست جماع كردن با دختر پيش از آن كه نه سال تمام شود پس اگر بكند و عيبى رسد به آن زن ضامن است .
در حديث معتبر ديگر منقول است كه مكروه است جماع كردن ميان طلوع صبح تا طلوع آفتاب و از وقت فرو رفتن آفتاب تا بر طرف شدن سرخى طرف مغرب و در آن روزى كه در آن روز آفتاب بگيرد و در شبي كه در آن شب ماه بگيرد و در شب يا روزي كه در آن باد سياه يا باد سرخ يا باد زرد حادث شود و اللّه اگر جماع كند در اين اوقات پس او را فرزندى به هم رسد نبيند در آن فرزند چيزى را كه دوست دارد زيرا كه آيات غضب الهى را سهل شمرده . در فقه الرّضا مسطور است كه چون بعد از غسل دادن ميّت پيش از آن كه غسل كنى خواهى كه جماع كنى وضو بساز بعد از آن جماع بكن .
از حضرت اميرالمؤمنين عليه السّلام منقول است كه هرگاه كسى را دردى در بدن به هم رسد يا حرارت بر مزاجش غالب شود پس با زن خود جماع كند تا ساكن شود.
از حضرت صادق عليه السّلام منقول است كه هر كه در حالت خضاب با زن خود جماع كند فرزندي كه به هم رسد مخنّث باشد.
حضرت امام محمّد باقر عليه السّلام فرمود كه زن آزاد را در برابر زن آزاد ديگر جماع مكن امّا كنيز را در برابر كنيز ديگر جماع كردن باكى نيست .
در حديث صحيح از حضرت امام رضا عليه السّلام منقول است كه حضرت صادق عليه السّلام هرگاه بعد از جماع و پيش از غسل اراده جماع مي كردند وضو مى ساختند.
در روايت ديگر منقول است كه اگر كسى انگشترى با او باشد كه برآن نام خدا نقش كرده باشند جماع نكند.
درآداب نماز و دعا در شب زفاف و در وقت مقاربت زنان :
در حديث صحيح از حضرت امام محمّد باقر علیه السّلام منقول است كه چون عروس را به نزد تو بياورند بگو كه پيش از آن ، وضو بسازد و تو هم وضو بساز و دو ركعت نماز بكن و بگو كه او را نيز امر كنند كه دو ركعت نماز بگذارد پس حمد الهى بگو و صلوات بر محمّد و آل محمّد بفرست پس دعا كن و امركن آن زنان را كه با او آمده اند آمين بگويند و اين دعا بخوان :اَللّهُمَّ ارْزُقْنى اءلْفَها وُ وُدَّها وَ رضاها وَ ارْضِنى بِها وَاجْمَعْ بَيْنَنا بِاَحْسَنِ اِجْتِماعٍ وَ اَنَسَ اِئْتِلاف فَاءَنَّكَ تُحِبُّ الْحَلالَ وَ تَكْرَهُ الْحَرامَ بعد از آن فرمود كه بدان الفت از جانب خداست و دشمنى از جانب شيطان است و مي خواهد كه آن چه را كه خدا حلال گردانيده مكروه طبع مردم گرداند.
در حديث حسن از حضرت امام جعفر صادق عليه السّلام منقول است كه چون در شب زفاف به نزد عروس بروى موى پيشانيش را بگير و رو به قبله آور و بگو اَلّلهُمَّ بِاَمانَتِكَ اَخَذْتُها وَ بِكَلِماتِكَ اِسْتَحْلَلْتُها فَاِنْ قَضَيْتَ لى مِنْها وَلَدافَاجْعَلْهُ مُبارَكا تَقيا مِنْ شيعَةِ آلِ مُحَمَّدٍ وَلا تَجْعَلْ لِلشَّيطانِ فيهِ شَرَكا وَلانَصيبا.
در حديث معتبر ديگر از آن حضرت منقول است كه دست بر بالاى پيشانيش بگذار و بگو:اَللّهُمَّ عَلى كِتابِكَ تَزَوَّجْتُها وَ فى اَمانَتِكَ اَخَذْتُها وَ بِكَلِماتِك اِسْتَحْلَلْتُ فَرْجَها فَاِنْ قَضَيْتَ لى فى رَحِمَها شَيْئا فَجْعَلْهُ سَوّيا وَ لا تَجْعَلْهُ شرَكَ شَيْطانٍ ، راوى پرسيد فرزند چگونه شریك شيطان مي شود فرمود كه اگر در وقت جماع نام خدا ببرند شيطان دور مي شود و اگر نبرند ذَكَر خود را با ذَكَر آن شخص داخل مي كند پس جماع از هر دو مي باشد و نطفه يكى است پرسيد كه به چه چيز مي توان دانست كه شيطان در كسى شريك شده است ؟ فرمود كه هر كه ما را دوست مي دارد شيطان در او شريك نشده است و هر كه دشمن ماست شيطان او را شريك شده است .
بر این مضمون احاديث از طرق عامه و خاصه بسيار وارد شده است .
از حضرت اميرالمؤمنين عليه السّلام منقول است كه در وقت زفاف اين دعا را بخواند:اَلّلهُمَّ بِكَلِماتِكَ اِسْتَحْلَلْتُها وَباَمانَتِكَ اَخَذْتُها اَلّلهُمَّ اجْعَلْها وَلُودا وَدُودا لاتَفْرَكْ تَاءكُلُ مِمّاراحَ وَلاتَسْئَلُ عَما سَرَحَ.
در روايت معتبر ديگر از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه اين دعا بخواند:بِكَلِماتِ اللّهِ اسْتَحْلَلْتُ فَرْجَها وَفى اَمانَةِ اللّهِ اَخَذْتُها اَلّلهُمَّ اِنْ قَضَيْتَ لى فى رَحِمَها شَيْئا فَاجْعَلْهُ بارّا تَقيا وَاجْعَلْهُ مُسْلِما سَوّيا وَلا تَجْعَلْ فيهِ شَرَكا لِلشَّيطانِ.
در حديث ديگر از آن حضرت منقول است كه حضرت شريك شدن شيطان را در نطفه آدمى بيان كردند و بسيار عظيم شمردند. راوى گفت كه چه بايد كرد كه اين واقع نشود فرمود كه هرگاه اراده جماع داشته باشى بگو بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمن الرَّحيمِ الَّذى لااِلهَ اِلاّ هُوَ بَديعُ السَّمواتِ وَاْلاَرْضِ اَلّلهُمَّ اِنْ قَضَيْتَ مِنّى فى هذه اللّيْلَة خَليفةً فَلا تَجْعَلْ لِلشَّيطانِ فيهِشَرَكا وَلا نَصيبا وَلا حَظّا وَاجْعَلْهُ مُؤْمِنا مُخْلِصا مُصَفّى مِنَ الشَّيط انِ وَرِجْزِهِ جَلَّ ثَناؤُكَ.
در حديث ديگر فرمود كه چون خواهد كه شيطان شريك نشود بگويد بِسْمِ اللّه و پناه ببرد به خدا از شرّ شيطان .
از حضرت اميرالمؤمنين عليه السّلام منقول است كه چون كسى اراده جماع داشته باشد بگويد بِسْمِ اللِه وَبِاللّهِ اَلّلهُمَّ جَنبَّنى الشَّيطانِ وَجَنِّبِ الشّيطانِ ما رَزَقْتَنى پس اگر فرزندى به وجود آيد شيطان هرگز به او ضرر نرساند.
از حضرت امام محمّد باقر عليه السّلام منقول است كه چون اراده جماع كنى اين دعا بخوان : اَلّلهُمَّ ارْزُقْنى وَلَدا وَاجْعَلْهُ تَقّيا زَكيّا لَيْسَ فى خَلْقِهِ زيادَةٌ وَلانُقْصانٌ وَاجْعَلْ عاقِبَتَهُ اِلى خَيْرٍ.
از حضرت رسول صلّى اللّه عليه وآله وسلّم منقول است كه گفتن مرد با زن خود كه من تو را دوست مي دارم هرگز از دل او به در نمي رود.

 نظر دهید »
  • 1
  • ...
  • 62
  • 63
  • 64
  • ...
  • 65
  • ...
  • 66
  • 67
  • 68
  • ...
  • 69
  • ...
  • 70
  • 71
  • 72
  • 73
خرداد 1404
شن یک دو سه چهار پنج جم
 << <   > >>
          1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
31            

* سلام بر مهدی فاطمه*

جستجو

موضوعات

  • همه
  • آداب اسلامی
  • احادیث
  • احادیث تصویری
  • اخلاق
  • امام خمینی در کلام شهدا
  • بدون موضوع
  • برای کوچولوهای نازنین
  • برگی از نهج البلاغه
  • تفاوت اخلاق و عرفان
  • ثواب روزه داری در هوای گرم
  • ثواب قرائت سوره های قرآن
  • جملات تصویری ناب
  • جملات زیبا
  • حضرت فاطمه زهرا س/ زندگینامه، شعر...
  • حضرت فاطمه زهرا/شعر
  • خاطرات طنز شهدا
  • خاطراتی زیبا و کوتاه از شهدا
  • خاطره
  • داستانک های زیبا
  • دلنوشته
  • رهبر عزیزمان
  • زندگینامه شهدا
  • زیر باران خدا
  • زیر چتر خدا
  • سیر و سلوک
  • شعر
  • شناخت امام زمان عج
  • شهدای زن /زندگینامه، وصیتنامه
  • شهید رضا دهقانیان
  • عاشقانه هایم برای خدا
  • عرفان
  • ماه رمضان /اعمال، فضیلت....
  • مناسبت های روز
  • هشدار برای جوانان
  • وصیتنامه شهدا
  • پیامک های مناسبتی
  • کلام شهدا
  • کورش کبیر افتخار هر ایرانی
  • گام های عاشقی با شهدا

فیدهای XML

  • RSS 2.0: مطالب, نظرات
  • Atom: مطالب, نظرات
  • RDF: مطالب, نظرات
  • RSS 0.92: مطالب, نظرات
  • _sitemap: مطالب, نظرات
RSS چیست؟

آهنگ

خوش آمدید




  • تبلیغات اینترنتی
  • ساعت



    زیبا

    تصاویر زیباسازی نایت اسکین
    • کوثربلاگ سرویس وبلاگ نویسی بانوان
    • تماس